De Nintendo Switch zit vol met prachtige spellen. Momenteel ben ik mij voorzichtig aan het verliezen in Zelda (niet te verwarren met deze Excelda), al merk ik dat ik daar wat terughoudend in ben. Het is namelijk een ontzettende investering om daar echt vol voor te gaan. Voor je het weet ben je er 120 uur aan kwijt en die tijd heb ik simpelweg niet over voor een computerspel. Des te fijner is het als er af en toe een spel voorbij komt dat niet het uiterste van je vrije tijd vraagt. Hollow Knight is er zo eentje, al heb ik dat ook wel wat aan mezelf te danken.

Wat is het?
Hollow Knight is een 2D-platformspelletje dat zich het beste doet vergelijken met de oude Metroidserie op de Nintendo. Als je dat niet kent, zal Mario waarschijnlijk het meest tot je verbeelding spreken. Dat alles is in een heel mooi sfeertje gestoken van een soort oud mythische cartoony insectenwereld. Ik had gewild dat ik het beter uit kon leggen, maar hier zijn eigenlijk geen woorden voor. Check de beelden maar, dat zegt een stuk meer.

Doodgaan en weer doorgaan
Jammer genoeg kunnen een paar plaatjes alleen niet laten zien hoe ongelofelijk goed dit spel in elkaar steekt. Want hoe simpel het ook is, vanaf het begin voelt het als een uitdaging. Inclusief het glorieuze gevoel als je een onmogelijke uitdaging hebt weten te overwinnen. En hoewel dat heel erg goed is, is dat voor mij ook gelijk zijn grote minpunt.

Want dit spel is best moeilijk (voor een luie amateur zoals ik). En ik heb tegenwoordig ook niet meer de drive (en vooral tijd) om echt moeite te doen om beter te worden in een spel. Een keertje doodgaan geeft niks, een paar keer ook niet, maar als ik 5 pogingen in de stress zit voor een eindbaas haak ik wel een beetje af. Ik doe het voor de lol, niet voor de frustratie. Dat deed ik toen ik 12 was.

Tijd die je eraan kwijt bent
Op dit moment heb ik het nog steeds onwijs naar mijn zin in die mooie wereld van Hollow Knight, maar ik voel nu al op mijn luie klompen aanvoelen dat die moeilijkheidsgraad dit spel voor mij de das om gaat doen. Ik zit er 5 uur in en red het nog wel, maar als deze leercurve zo doorzet ga ik over een paar uur niet meer door. Voor de echte doorzetter schijnt er wel voor 30 uur content in te zitten, maar ik weet nu al dat ik die vast niet allemaal ga zien. Tenzij ik binnenkort een keertje werkloos ga worden, maar dat is ook weer zo’n ding…

Tijd-kwaliteitverhouding
Dat neemt niet weg dat de weg daarnaartoe wel heel erg fijn was. Om die reden kost het ook niet zo heel veel tijd en dat maakt het wel weer de moeite waard. Als ik er een cijfer aan deze verhouding zou geven wordt het een 6,3. Dit is een mooi verhaal dat je even moet proeven, en voor de echte doorzetters zit er echt een mooi verhaal in verpakt.

Wat me bij zal blijven
Het mooie, kunstige sfeertje en de realisatie dat de oude gameplay van Metroid na al die jaren nog steeds even vet blijkt te werken. Topformule!

Kan ik het aanraden
Aan mijn vrienden en kennissen zal ik dat waarschijnlijk toch niet gaan doen. Niet vanwege de kwaliteit, maar ik wil ze gewoon niet op zenuwen jagen. Gamen moet ook een vorm van ontspanning zijn, en dat is het voor mij gewoon niet als je vijf keer achter elkaar doodgaat.

Het moet natuurlijk wel leuk blijven.

Voor het geld hoef je het overigens niet te laten: