God, wat heb ik toch een bruisend leven. Deze week gaat er een memorabele avondklok in in ons land, maar gek genoeg kan ik daar persoonlijk geen seconde van wakker liggen. Sterker nog, als niemand me het verteld had zou ik het waarschijnlijk niet eens merken. Hoe sneu is dat?

Nou ja sneu, eerlijk gezegd vermaak ik me prima hoor! Wij zitten nu alleen nog steeds in de tropenjaren qua kinderen, en dan speelt je leventje zich sowieso al heel erg in je eigen huis af. En daar vind ik het nou eenmaal heel erg fijn. Zo fijn, dat ik helemaal niet meer zo sta te springen om na 21 uur de straat op te gaan.

Zeker nu we al bijna een jaar door corona aan huis gekluisterd zitten en ons sociale leven op een nog lager pitje staat dan het al stond. Die avondklok veranderd daar verder helemaal niks aan. Ik vind het dan ook spannender dat je alleen nog maar in je eentje bij iemand op visite mag. Maar ook daar kom ik makkelijk overheen hoor.

Maar voor iedereen hoop ik van harte dat we ons nu eindelijk even goed aan de regels gaan houden. Nu even niet kinderachtig gaan doen. Hoe sneller we door de zure pit heen bijten, hoe sneller we weer terug naar onze vrijheden kunnen.

En dan hup snel die spuit erin! Kom maar door. Want dan heb ik wel weer zin in een feestje hoor!