Wat een avonturen hier! Om te beginnen: deze week ben ik voor het eerst formeel aan het werk, voor maar liefst 25% in de week. En ik moet zeggen dat dat me echt heel erg goed bevalt. Gisteren heb ik misschien wel mijn vrolijkste maandagochtendspits richting werk ooit gehad. Zo fijn om eindelijk weer gewoon normaal te kunnen gaan werken, als je dat bijna een jaar lang tegen je zin in niet hebt kunnen doen. Zo zie je maar weer: je wilt altijd hebben wat je niet hebt. Zelfs als dat een gare maandagochtend is…

Op werk ben ik nog weinig aan het toevoegen hoor, maar mijn baan bestaat op dit moment eigenlijk alleen uit wennen, arbo-gesprekjes, bijkletsen en kennismaken met nieuwe medewerkers. En zorgen dat ik niet te hard van stapel loop, want dat is eerlijk gezegd ook nog wel verleidelijk hoor. Maar het bevalt me goed, en ik gok zomaar dat het binnen de kortste keren alweer zal voelen alsof ik nooit weggeweest ben.

En naast dit avontuur heb ik gisteren nog iets avontuurlijks gedaan! Ik heb namelijk een proefles tennis genomen, op de tennisclub waar mijn zoontje Willem het afgelopen zomerseizoen les had. Ik was afgelopen week namelijk eens met hem gaan tennissen daar, en dat vond ik eigenlijk zo leuk om te doen dat het wel wat begon te kriebelen om zelf aan de slag te gaan. Vandaar die proefles!

Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik het vooraf best een beetje spannend vond. Sociaal leef ik natuurlijk best veilig onder een steentje de laatste tijd, en hier word ik wel lekker ondergedompeld tussen allemaal lui die ik niet ken, in een clubleven dat ik niet ken met een activiteitje dat ik niet ken. Maar na het uur vond ik het nog steeds leuk en voelde ik me best wel gezond voldaan van het sporten. Dat smaakt best naar meer!

Toegegeven, ik voel me niet echt superrelaxed bij die rijkeluis kak-vibe die je toch wel proeft, maar daar moet ik maar even doorheen. Bewegen is voor mij het belangrijkste, en dit lijkt me een leuke manier om het komende jaar wat meer de hort op te gaan. En nog een grappige bonus: die tennisleraar zei dat ze best vaak mensen hebben die proeflessen volgen, maar dat ik waarschijnlijk wel de beste was. Haha, kan je het je voorstellen?! Ik, Rein, die slome gast met een aanleg voor een balsport. Het universum blijft me verbazen! Of die tennisleraar zegt dat tegen iedereen natuurlijk, maar ik kies er gewoon voor om hem te geloven. Voor een complete beginner deed ik het ook echt niet verkeerd: tijdens een dubbelspel potje waren al mijn services keurig binnen de lijntjes en ik heb zelfs een punt of twee gescoord tegen mensen die er al jaren opzitten. Moeha!

En alsof dat nog niet genoeg is, ga ik vanmiddag nog een keertje flink uit mijn comfort zone. Dit keer alleen wat minder leuk, want ik ga 75 minuten op een tandartsstoel liggen terwijl een parodontoloog mijn mond gaat schoonmaken. Daar heb ik door alle toestand namelijk ook flink achterstallig onderhoud in te halen. Leuk is anders, maar het is wel broodnodig, dus kom maar door. Gelukkig gaat ie me wel eerst verdoven, maar dan alsnog… 75 minuten je muil wijd open staat niet hoog op mijn lijstje met lievelingsdingen om te doen, en ik betwijfel of vanmiddag daar verandering in gaat brengen.

Dus dat! Nu nog even een half uurtje rust voordat ik weer mag gaan videobellen met de arbo en daarna door naar de oncologisch fysio om een zwaarder sportschemaatje aan te leren. Ook zonder werk heb je je handen vol aan het leven hoor! Maar kom maar door. Ik ben wel weer aan toe aan wat actie in de tent. Niet te veel, maar een beetje bevalt me prima!