Voor wie het nog niet wisten (en dat is vast zo’n beetje iedereen die dit leest), morgen begin ik aan een semi-nieuwe baan als data scientist op een nieuwe afdeling. Door een reorganisatie wordt de boel weer flink omgeschept op mijn werk, en om die reden had ik afgelopen week een collectieve afscheidsborrel in zoom. Tussen de vele afscheidspraatjes door werd er ook nog ergens een woordje aan mij persoonlijk werd gericht, en daarin noemde mijn manager mij onder meer een ‘alleskunner’. Maar kan dat eigenlijk niet op iedereen slaan?

Ik begin de laatste jaren namelijk steeds meer te geloven dat iedereen alles kan leren wat ie maar wilt. We leven in een tijd waarin er over elk onderwerp dat je maar kunt bedenken wel een online cursus is. Je hoeft het dus alleen maar te willen, te pakken en te gaan doen, en voor je het weet heb je er weer een skill bij. Ik probeer het overzicht een beetje bij te houden op mijn CV-portfolio site Reinonlein.nl, maar eerlijk gezegd leer ik tegenwoordig sneller nieuwe dingen bij dan dat ik erover schrijf. Tijd is hier vooral de beperkende factor, niet potentie of de toegang tot nieuwe kennis.

Neem nou bijvoorbeeld zo’s Rubiks-kubus als in het plaatje bij deze tekst. Als je voor het eerst zo’n ding in je handen neemt lijkt het een onmogelijk spel van trial & error om het op te lossen, maar dat is helemaal niet zo. Er is een trucje voor, een patroon, en dat kan je leren. Je moet er alleen de tijd voor nemen om dat trucje te willen leren. Ik wil dat niet, en dus loop ik net als jij altijd te kloten met zo’n gare kubus. Maar ik weet van mezelf dat ik het kan leren als ik dat zou willen, en dát besef is werkelijk priceless!

Met dat besef kan je namelijk op elk moment de vaardigheden gaan leren, op het moment dat je ze ook echt nodig hebt. Wil je een app bouwen? Dan leer je hoe dat moet. Wil je de toekomst voorspellen? Dan leer je hoe dat moet. Wil je ukulele leren spelen? Dan leer je hoe dat moet. En ga zo maar door! Je hoeft niet alles tegelijk te kunnen, maar je moet weten dát je het kunt. Als je je dat realiseert, ligt de wereld aan je voeten.

En net als dat ik ervan overtuigd ben dat je alles kunt leren wat je maar wilt, geloof ik ook echt dat dit voor iedereen geldt. Tuurlijk, de een leert wat sneller dan de ander en sommige materie ligt je beter dan andere, maar als je ergens maar genoeg tijd en energie in steekt weet ik zeker dat het moet kunnen. Je hoeft het alleen maar zo graag te willen dat je bereid bent om er de kostbare vrije tijd in te steken. “Willen moet je ook maar kunnen” zeggen ze wel eens, maar dat klopt ook echt. Als je iets wilt, dan kan je het ook leren.

Vooruit, er is natuurlijk wel één beperkende factor die ik hier moet noemen, en dat is je lichaam. Hoe graag ik het ook zou willen, ik ga natuurlijk nooit meer een astronaut, profvoetballer of wereldkampioen fierljeppen worden. Daar heb ik simpelweg het lichaam niet voor. Ook wordt het moeilijk om kampioen op de honderd meter sprint te worden als je bijvoorbeeld maar 1 been hebt, maar als het op je hersens aankomt kan een mens werkelijk alles.

Dat geldt voor iedereen, dus ook voor jou. Jij alleskunner! 😉