Man, wat een dag. Soms heb je van die dagen die het liefst om 10 uur alweer voorbij zijn op het moment dat je opstaat, en vandaag is voor mijn zo’n dag. Half ziek, gare kinderen, jemmerend opstaan en jemmerend weer naar bed… blegh. Maar goed, hopelijk hoorde ik net de laatste tegenstribbeling uit de kinderkamer komen en zit de dag er nu weer op. Voor deze gast in elk geval wel.

Het is dat ik mezelf beloofd heb elke dag een stukje te schrijven, maar anders lag ik 1 minuut geleden al in bed. Dat doen we nu dus maar.

20:12 uur, over & out. Morgen hopelijk weer een leuker stukje. Tot ziens!