Een leven als ouder van jonge kinderen kent geen rust. Je bent continu in de weer en mag al blij zijn als je af en toe wat tijd van ze krijgt om een keer rustig in en uit te ademen. Onze jongste is nu net 2 jaar oud, en eerlijk gezegd kan ik niet wachten tot ie zijn leeftijd eindelijk een keer verdubbeld zodat ie zichzelf wat beter kan vermaken. Maar helaas, dat doet ie steeds maar niet. En dus zoek ik soms andere manieren om wat rust in huis te krijgen.

Een van de beste manieren daarvoor is natuurlijk een bewegend beeldscherm. Om die reden zitten onze kinderen best wel eens naar de kinderyoutube te kijken, en verschijnen hier de ene na de andere debiele kinderfilmpjes in de woonkamer. [ edit – doordat er een kind op mijn schoot kruipt moet ik nu stoppen met schrijven ] [ edit – mijn god… en daar zijn we weer ] Maar hoe erg is dat voor ze?

Ergens hou ik mezelf voor dat het niet erg is, omdat ze bijvoorbeeld allemaal kleuren leren en zo nu en dan wat Engelse woordjes. Maar als ik dan naar die gehypnotiseerde kinderhoofdjes kijk weet ik dat het ergens beter zou zijn als ze gewoon actief aan het spelen waren. Maar ja, in plaats daarvan moet ik de jongste continu tillen, troosten of loopt ie aan mijn been te miepen. Dan heb ik liever dat ie gewoon rustig naar een schermpje staart.

Nou ja, gelukkig verliezen ze snel genoeg hun interesse zodat ze niet volcontinu aan het staren zijn, maar het is wel iets om bewust van te zijn. Maar het is wel zo verdomde makkelijk om ze er af en toe voor te zetten…

Lastig hoor, die moderne dillema’s van het ouderschap. Om nog maar te zwijgen over het feit dat wij als ouders ook de hele dag naar een beeldscherm aan het staren zijn (werk/telefoon/Netflix/etc…). Hoe leg je dat dan weer aan ze uit?

Dan kan je net zo goed deze kopen: