Supervet! Ik ben zojuist teruggekomen van een proeflesje Kung Fu van mijn oudste zoon Willem, en hoewel ik zelf niet eens mee mocht doen kan ik wel zeggen dat het ook bij mij wel wat begon te kriebelen. Willem vond het in elk geval helemaal te gek, en ik kan wel inzien waarom. Niet dat ik vandaag echt de beroemde Kung Fu gezien heb hoor, maar het sfeertje daar in die Haarlemse dojo is echt onwijs gemoedelijk en relaxed. Daar zou ik best aan kunnen wennen!

En nu loop ik al langer met het idee rond om voorzichtig weer eens een vechtsport op te gaan pakken. Tijdens mijn jonge puberjaren heb ik ooit een tijdje karate gedaan, totdat ik na een jaar of 4 mijn groene band aan de wilgen heb gehangen (het was daar 1 kleur per jaar). En hoewel ik niet meer diezelfde karate-variant zou willen doen (shotogan is oersaai), zou ik best wel weer eens wat willen gaan oefenen. En waarom dan geen Kung Fu in een superchille omgeving?

Volgende week ga ik in elk geval weer met Willem mee, en wie weet plan ik dan gelijk zelf een keer een proefles voor mezelf in. Stel je voor!

En 1 ding is zeker: dat maakt mij als mens dan wel in 1 klap knetter-onwijs uniek. Want zeg nou zelf? Hoe veel andere Kung-Fu Banjo schrijver app-programmerende data-nerds ken jij verder nog?

Kung-fu Banjo-style! Ik hoor het beroemde deuntje al in mijn oren hoor 🙂