In theorie is het geweldig: elke week rustig een uurtje op de tribune van het zwembad op je laptopje zitten typen, terwijl je zoontje leert hoe hij moet zwemmen. Eindelijk een momentje voor jezelf. Toch?
Nou, nog niet hoor! Ik zit hier als een debiele mental coach mijn duimen omhoog te steken, te klappen, te juichen en te glimlachen. Na zijn stoere debuut van vorige week, vond ie het vandaag namelijk toch eigenlijk wel een beetje spannend. Er waren een paar kleine inzinkingen wanneer hij iets nieuws moest proberen, maar niets waar deze zwakzinnige coach hem niet overheen kon helpen. Hij gaat er gelukkig wel voor uiteindelijk!
Maar even een rustig momentje voor jezelf is er nu nog niet bij voor deze papa hoor. Maar wie weet, hoe makkelijker het voor Willem wordt, hoe kalmer ik er straks ook bij kan zitten. Maar eerst maar eens zorgen dat Willempie het hier naar zijn zin gaat hebben. Dan vinden we vanzelf onze draai wel in deze nieuwe fase.
Tot nu toe doet in elk geval fantastisch stoer. Kick ass Willem!