Nou, dat is me toch een partijtje lastig! Ik hoop dat jullie het zelf nooit hoeven mee te maken, maar als je de bijwerkingen van mijn chemo tegen darmkanker hebt loop je dus plotseling tegen allemaal praktische hindernissen aan. Ik had me nooit gerealiseerd hoe ontzettend belangrijk je vingers bij die doodgewone activiteit zijn zeg. Weer wat geleerd!

Gisteravond had ik bijvoorbeeld weer zo’n “Lekker snel” en “Makkelijk” recept van hello fresh op mijn snijplank liggen. Dan krijg je dus zo’n zak met ingrediënten die je vervolgens op een bepaalde volgorde bij elkaar moet mikken. Als je dat braaf doet komt er aan het eind van de rit wat eetbaars uit waar de kinderen vervolgens lekker over kunnen klagen. Bij die zak zit ook een briefje met de juiste volgorde, beginnend bij stap 1: snipper de ui. Ja hoor! Daar was ik dus meteen al af met mijn verkleumde chemohandjes.

Een primaire bijwerking van mijn chemo is namelijk dat ik niet zo goed tegen kou kan. Als ik iets uit de koelkast pak beginnen mijn vingertoppen te prikken en dat maakt je fijne motoriek gewoon redelijk onhandig. Gelukkig is het lang niet meer zo erg als de eerste dagen na het infuus hoor, maar het is wel nog steeds iets om op te anticiperen. Ik loop dus vaak met allemaal kekke handschoentjes aan door het huis, om te voorkomen dat mijn vingers de kans krijgen om in die prikkelmodus af te glijden. En wie van jullie heeft er ooit geprobeerd om met handschoenen aan drie uien te snipperen?

Nou, ik wel! En dat is dus verdomd moeilijk, zeker het pellen. Dan heb je gewoon je vingertoppen nodig, maar die tintelen dus doordat die ui zo koud is. En daar zit je dan te kloten met je handschoentje-aan-handschoentje-uit gestuntel, om na tien minuten pas eindelijk een bakje uitjes te hebben staan. En dat is dan pas stap één! Deelstap moet ik zelfs zeggen, want er stond eigenlijk “snipper de uien, snij de knoflook klein en hak de semi-gedroogde tomaten in stukjes”. Lekker dan!

Nou ja, lang verhaal kort: koken met kanker gaat dus voor geen meter. Uiteindelijk kom ik er wel hoor, maar het is gewoon een hoop gedoe en vet onhandig. Althans, als je dus net als ik specifiek die chemo tegen (endel)darmkanker krijgt. Andere vormen van kanker hebben weer andere chemo en andere bijwerkingen, dus lang niet iedereen krijgt hiermee te maken gelukkig. Maar goed, het is onpraktisch, maar ook weer niet het eind van de wereld hoor.

Wat we na dit gestuntel wel anders gaan doen is dat we even een tandje terugschakelen met die hello fresh geintjes. En daar ben ik eerlijk gezegd niet heel erg rouwig om hoor (sorry schat 😉 ). Soms zitten er wel echt lekkere dingen tussen hoor, maar vaker vind ik het alle tijd die je erin steekt uiteindelijk toch gewoon niet waard. En ik durf wel te geloven dat de kindertjes daar ook zo over denken. Sterker nog: Bas heeft al een heel plan gemaakt waarin hij speciaal grote brokken van zijn chocoladeletter apart legt voor de dagen dat we hello fresh eten. Superslim van hem! Haha.

Dat dus even over koken met kanker. Gaandeweg zullen er vast nog meer nieuwe ontdekkingen bijkomen zoals deze. We staan nog maar aan het begin!

Fijne Sinterklaasdag allemaal, en tot morgen… drie keer raden wie er dan veertig wordt!