Het is zo cliché dat het bijna grappig is: de onderhoudsmonteur die tussen 10 en 12 langskomt, om vervolgens pas tegen 18 uur een keertje aan te komen kakken. Op zich kan ik daar nog wel mee leven, aangezien dit geen verrassing meer is en je er zo toch weer een beetje op kunt rekenen. Waar ik echter wel wakker van kan liggen, is de vraag hoe dat er bij die lui dan toch op sollicitatiegesprekken aan toe moet gaan.

Hoe doen ze dat toch? In mijn verwachting gaat het zoiets als:

“Ha Fred, wat fijn dat je bij ons wilt komen werken. Mogen we je uitnodigen voor een tweede gesprek, laten we zeggen, woensdag tussen 7 en 15?”

“Ja donderdag kan ik wel, dan zijn de kinderen net naar school. Zal ik avondeten meenemen?”

“Nee hoor, we eten dit weekend gehakt. Maar zie ik je dan?”

“Yes, dinsdag tussen 19 en 21. Zie je dan!”

“Top, tot maandag!”

“Zie je gisteren!”

“Vroegooor…”

En vervolgens gaat dat sollicitatiegesprek dus nooit door, omdat Fred plotseling onaangekondigd bij mij voor de deur staat met een dopsleutel.

Het zijn toch wonderlijke gasten hoor, die onderhoudsmonteurs…