Als ik aan een burgemeester denk, heb ik een heel duidelijk plaatje in mijn hoofd. Een burgemeester is dan namelijk een semi-oude man (sorry emancipatie), in een zwart pak met een hele dikke schakelketting om zijn nek. Terwijl hij met die ketting over straat loopt, is ie dan de hele dag op zoek naar lintjes om door te knippen. En als ie dan zo’n lintje gevonden heeft, zet ie snel zijn hoge hoed op en dan knipt ie hem door.

In de werkelijkheid zal het er vast niet helemaal zo aan toegaan, maar erg ver kan ik er toch niet vanaf zitten. En dan vraag ik mij natuurlijk meteen af hoe zijn eerste werkdag er dan uitziet. Hij wordt dan natuurlijk snel nog even ingewerkt door de vorige burgemeester, die hem eerst een kast met zwarte pakken en een schakelketting laat zien. Daarna geeft de oud-burgemeester de nieuwe burgemeester heel plechtig een schaar.

“Hier, mien jong: ow schaar. Knip er maar gauw een lintje mee door. Ho! Wacht? Hehehe, toch niet zonder hoge hoed zeker? Zo ja, beter. Nu hop de wereld in. En knippen he jongen, knip zoveel je maar kan!”

En zo gaat de nieuwe burgemeester, goed gemutst met zijn zwarte pak, hoge hoed, schakelketting, dikke schaar en een nog dikkere bankrekening de wereld in. Op naar een nieuw lintje om door te knippen.

Wat een baan zeg, wat een baan…