Morgen wordt hier een hele speciale dag. Dan is namelijk onze oudste zoon Willem jarig, en voor het eerst in zijn leven wordt hij dan 10. Kan je het je voorstellen? Dubbele cijfers zijn dat… en zo is hij echt geen baby meer hoor. Bij lange na niet zeg, dan is ie zelfs een tiener. De eerste in ons huis. Man, wat een mijlpaal!

En nu zouden heel veel mensen waarschijnlijk roepen “wat vliegt de tijd”, maar ik doe dat niet. Ik vind de jaren met kinderen namelijk vaak best wel tergend langzaam gaan. Ik ben nou eenmaal niet de grootste fan van die eerste levensjaren, en dus kijk ik er al een tijdje best naar uit dat ze groot worden. Tot zover lukt dat dus gestaag.

Willem zelf is natuurlijk al maanden in gezonde spanning aan het aftellen tot de grote dag dat hij een tiener wordt (en belangrijker: kadootjes krijgt), en onze Bas is dit allemaal emotioneel aan het reguleren door dan ook maar trots rond te roepen dat hij al een vijver is. Yes Bas! Dat klopt. Maar ja, het blijft toch wel een dingetje hoor, die verjaardagen telkens weer.

En wij hebben dus weer een flink (te) druk weekend voor de boeg, met sporten, tennis, slingers ophangen, kadootjes inpakken, wakker zingen, Bas troosten, kinderpartijtje, familiefeestje, traktaties maken en meer (EK). Allemaal leuk en aardig hoor, maar als ik eerlijk ben kijk ik er nu ook alweer naar uit als het straks weer maandag is. Wedden dat ik er dan weer helemaal af lig? Als het niet eerder is…

Maar ik ga verder niet klagen, want ik mag de verjaardag van mijn geweldige Willem vieren die 10 wordt en dat is gewoon vet! Dat er nog maar ontiegelijk veel mogen volgen samen 🙂