Gisteren was het feest met de kinderen! En om een bijzondere reden, want om te vieren dat mijn kanker erop zit (en vooral om er een blok van te maken zodat de kinderen het duidelijk af kunnen ronden) hielden we thuis een Lego-feestje. Superlollig, en dat maakt de cirkel hier ook weer rond. Helemaal aan het begin van dit circus hebben we de dag nadat we ze het gare nieuws verteld hadden, ook met z’n viertjes onze afleiding gezocht in de Lego. Dat was een goeie dag hoor, maar nu zitten we er gelukkig wel een flink stuk vrolijker bij zeg! Doe mij dit maar 😉

We begonnen het feestje wel met de kinderen duidelijk en eerlijk uitleggen hoe ik er nu voor sta met mijn gezondheid. In het kort was dit de strekking van het verhaal: We vieren dat het klaar is, maar papa is nog steeds gammel en brak, en de dokters gaan hem goed in de gaten houden omdat het zeker de komende tijd best nog terug zou kunnen komen. De kans is groter dat dat niet zo is, maar het kan wel. En vinden ze wat? Dan gaan ze alsnog die operatie doen. Maar dat zien we dan wel weer. Voor nu vieren we dat het klaar is, en ik heb de jongens nog eens uitgebreid bedankt voor alle lieve gebaren en hulp in het afgelopen maffe half jaar. Topgastjes zijn het!

En toen gingen we los op de Lego! Voor de jongens hadden we een Spiderman en een Batman gekocht, en Floor en ik gingen aan de slag met een lollig middeleeuws dorpje. Althans… Floor vooral. Ik liep helaas tegen een sneue beperking op. Door de schade van die neuropathie (tintels) in mijn vingers voelt het helemaal niet meer fijn om te bouwen. In tegendeel. Het doet pijn, mijn fijne motoriek is aan gort en ik laat om de haverklap stukjes vallen. Vet jammer, want zo is er ineens geen lol meer aan die fijne hobby. Ik heb vrij snel de handdoek in de ring moeten gooien en kreeg nog niet eens de begane grond van mijn huisje af.. superlame. Het is te hopen dat dit niet het einde betekent hiervan. Maar ja, “elk nadeel heb z’n voordeel”: dat scheelt dan ook weer klauwen vol geld. Dat dan weer wel..

Maar zonder dollen, ik zou het wel echt jammer vinden als dit nooit meer overgaat. Ik kan gelukkig nog wel achter een toetsenbord zitten (dus programmeren en schrijven), maar ook dat voelt na een tijdje best wel gaar aan mijn vingers. En welke hobby’s blijven er dan nog over waar je je handen niet bij hoeft te gebruiken? Hebben jullie nog tips? (en nee, voetbal en zingen zijn niet echt mijn ding 😉 )

Nou goed, dat was hem weer voor vandaag. Met vingers alsof ze 3 dagen in een vriesvak hebben gelegen klap ik nu mijn laptopje weer dicht. Maak er nog een mooie dag van, en aan alle moeders die dit lezen: jullie zijn geweldig! ❤️