Lieve gasten. Wij zijn hier vandaag bijeen gekomen om afscheid te nemen van Wilde Marjolein. Wie Marjolein een beetje gekend heeft, weet dat zij als zaadje een behoorlijk wild leven geleid heeft. Je kon het zo gek niet verzinnen of het was nog niet wild genoeg voor haar. Door haar wilde persoonlijkheid was het altijd moeilijk voor haar om vrienden te maken. Des te mooier is het dan ook dat jullie vandaag toch te moeite hebben genomen om even stil te staan bij haar bijzondere reis met ons op deze aarde.

Maar helaas eindigt hier haar pittige reis in ons midden. Wilde Marjolein ligt nu onder de grond, als een zaadje in de schoot van moeder aarde, te wachten op een mooier leven in een voor haar onbekend hiernamaals in onze vensterbank. Hopelijk gaat Wilde Marjolein betere tijden tegemoet, en bloeit zij op tot de vaste plant in de lipbloemenfamilie die zij werkelijk is. Hopelijk vindt Wilde Marjolein dan eindelijk rust. Het zij haar zo gegund.

Mits ze het niet te bont maakt natuurlijk. Ze moet zich wel gewoon aan de regels houden. De buren mogen geen last van haar hebben en geen bezoek na zonsondergang zonder nadrukkelijk overleg met ons als haar verzorgers. Zodra Wilde Marjolein ook maar één klein beetje te wild wordt in onze vensterbank gaat ze natuurlijk wel linea recta de vuilnisbak in.

Dan is het snel R.I.P. voor deze wilde Marjolein.

Rust in prullenbak indeed…