Nergens ter wereld wordt er meer gebaard dan in Haarlem. Het is dan ook niet voor niets, dat deze prachtige hoofdstad door veel mensen in de volksmond ook wel Baarlem wordt genoemd. Recentelijk heeft het CBS uitgerekend dat je hier met stip het hoogste aantal kinderwagens per hoofd van de bevolking op straat tegenkomt. Althans, dat denk ik, want ik ken geen andere stad waarin het wegennet tijdelijk onbruikbaar is als de scholen dichtgaan en er serieus hier en daar een vieze luier op straat ligt als er even een paar dagen niet is schoongemaakt. Wat dat betreft is het maar een bijzondere stad hoor, Haarlem…

Omdat hier tegenwoordig meer kinderen wonen dan volwassenen, is het ook niet zo gek dat de lokale horeca zich daar naadloos op aangepast heeft. Het beste voorbeeld hiervan is misschien nog wel Meneer Paprika, een hybride speelgoedwinkel die ook nog eens dienst doet als gemoedelijke lunchtoko. Vandaag heb ik daar weer een zondagmiddag gezeten met mijn gezinnetje. Is dat een beetje aan te raden?

Als je zelf kinderen hebt: zeker! Anders helemaal niet natuurlijk. Het stikt hier immers per definitie van de kinderen, dus je moet hier hier absoluut niet komen voor je rust of een goed gesprek. Maar achter die MonkeyTown-vibe gaat stiekem een heel gemoedelijk bedrijfje schuil. Het personeel is vrolijk en vriendelijk en lijkt er echt plezier in te hebben om hier telkens weer te werken. En daar kan ik niet minder dan diep respect voor hebben, want je moet het maar kunnen met al die ongeleide kinderprojectielen de hele tijd rond je voeten. Wat dat betreft echt een onwijs diepe buiging aan iedereen daar! Je betaalt hier wel een wat hogere prijs voor je lunch en je speelgoed, maar zolang het personeel daar maar voldoende van terugziet in het salaris is dat een verdiende prijs voor het engelengeduld dat die helden moeten hebben. Heel knap.

Ook vind ik het knap hoe Meneer Paprika het voor elkaar krijgt om al die kinderen zoet te houden zonder dat er één voortdurende vechtpartij ontstaat. Er staat een enorme treinbaan middenin het lunchgedeelte en de kinderen draaien daar langzaam in een natuurlijke flow rondjes omheen met hun treintjes. Het doet me ergens een beetje denken aan zo’n wildwaterstroombaan in een kansloos subtropisch zwemparadijs van Center Parks of zo waar iedereen langzaam en halfbrak rondjes omheen dobbert. Oersaai, maar relaxed is het wel. Daarbij is er bij Meneer Paprika meer dan genoeg speelgoed voor iedereen, dus al die kindertjes dobberen daar rustig om elkaar heen in hun eigen belevingswereldjes. Goed geregeld hoor.

En wij ouders zitten erbij en kijken ernaar. Prima hoor. De kinderen vinden het in elk geval prachtig en dat geeft ouders de rust om even voor zich uit te staren onder het genot van een alcoholvrij drankje. Je ziet de meeste ouders dan ook vooral versuft naar hun telefoon kijken uit vermoeidheid van het dagelijks ouderschap waar je niet onderuit kan.

En die rustmomentjes moet je natuurlijk koesteren als ouder. Je hebt ze nodig, in de eindeloze weg die opvoeding heet. En zeker in een vruchtbare stad zoals Baarlem, waar je geen winkel in kan zonder eerst over een bakfiets en twee kinderwagens heen te moeten springen.

Met deze extreme demografie zou elke winkel hier eigenlijk zoals meneer Paprika moeten zijn!