Jaaaaaaaaahhh!!!! Het is zover hoor: mijn allerlaatste chemopil zit erin. Maar liefst 672 stuks heb ik ervan gegeten, ik heb bij elkaar 15 uren lang aan die vieze zakken infuus gehangen, ik heb liggen kotsen en klappertanden, tintelen en gevochten tegen de meest ondenkbare vage kramp, maar na vandaag hoeft dat gewoon allemaal niet meer. Het zit erop, de chemotherapie is klaar. Man, wat een bizarre uitspraak, maar hij staat er echt: de chemotherapie is klaar!
Ik kan wel janken van geluk zeg, dus dat deed ik vanmorgen dan ook. Wat een ontlading zeg na die laatste pil… En nu ik dit aan het typen ben schieten de tranen gewoon weer terug in mijn ogen. Wat ben ik ontiegelijk blij dat dit hoofdstuk er eindelijk op zit zeg. Tuurlijk, ik ben nog lang niet klaar, ik voel me nog steeds brak, en ik heb nog steeds kanker zolang die operatie nog niet is geweest, maar feit is wel dat vandaag echt een mentaal keerpunt is. Vanaf nu wordt het in elk geval weer anders.
Vanaf nu ga ik weer vooruit. Vanaf nu kan ik me weer beter gaan voelen. Vanaf nu kan ik weer langzaam normale dingen gaan doen. Vanaf nu kan ik weer mensen gaan zien. Vanaf nu begint mijn herstel… zelfs al knippen ze me straks nog eventjes aan gort. Dat voelt toch anders. Een operatie is iets anders dan je eindeloos ellendig gaar voelen, en daar ben ik blij om. Vandaag ga ik door naar het volgende level. Daar schuilt de eindbaas, maar die lust ik rauw en daarna zien we eindelijk de aftiteling van dit waanzinnige verhaal. Eindelijk!
Dus ja, lang verhaal kort: ik voel me fijn vandaag. Brak (dat slappe lijf heeft nog steeds chemopillen te verwerken), maar fijn dat het anders wordt. De kinderen merken het meteen al aan mijn stemming, en ook als ik over straat loop voelt de wereld nu al een stukje anders. Dat kan alleen maar beter worden.
En nu ik op de klok kijk: over 5 minuten is het half 9 en dan ga ik even heel bewust geen pillen slikken. Ik ga geen ranzige lauwe bosvruchtenthee zetten om het mee weg te spoelen, en ik ga geen vakje meer inkleuren op mijn pillenaftekenkaart. Ik ga gewoon normaal doen, net als jullie. Hoe vet is dat!
Haha, wat een dag. Om af te sluiten, hier nog een episch gifje van die memorabele laatste pil vanmorgen. Wat een gast:
Episch!
