
Zo gek: als kindje is je lievelingskleur net zo veelzeggend over je identiteit als bijvoorbeeld je naam of je leeftijd. Maar hoe kan het dan zo zijn dat je lievelingskleur naarmate je ouder wordt eigenlijk steeds minder belangrijk wordt voor een mens? Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet eens meer weet wat mijn lievelingskleur is, als ik er al eentje heb… gek is dat toch?
Of misschien ook niet, net zoals ik tegenwoordig eerst even mentaal ‘ehh…’ tegen mezelf moet zeggen als iemand aan me vraagt hoe oud ik ben. Ik denk dat ik gewoon wel andere dingen aan mijn hoofd heb dan mijn leeftijd of mijn lievelingskleur. Niet belangrijker, gewoon anders…
Sja.