Fun fact: een interessante bijwerking van kanker en chemo waar je eigenlijk niemand over hoort, is dat je kennelijk ook allemaal nieuwe woorden gaat verzinnen. “Onttintelen” is voor mij bijvoorbeeld een supernormaal woord geworden, en de afgelopen week geldt eigenlijk hetzelfde voor deze: “nakwalen”. Oftewel:

na·kwa·len (kwaalde na, heeft nagekwaald)
1) het ervaren van chemokwaaltjes die in een eerder stadium van de behandeling nog heviger aanvoelden;
2) ietwat irritante overblijfselen van of reminder aan een strontgare chemobehandeling; het voelen van nakwaaltjes;

Want dat is precies wat het is! Best irritant, maar wellicht loop ik ook gewoon te hard van stapel en wil ik te snel dat alles weer normaal is. Ik voel nog zeker allemaal kwaaltjes door die chemo die jullie niet voelen, maar godzijdank wel stukken minder dan voorheen. En nu ik erover nadenk… officieel is vandaag ook gewoon pas de laatste dag van mijn lopende chemokuur (die duurt 3 weken, waarvan de laatste een rustweek is dus vandaar dat het aanvoelt alsof ik al klaar ben). Vanaf morgen zal het pas echt moeten gaan verdwijnen allemaal.

En dat verklaart natuurlijk ook waarom ik afgelopen donderdag ook zo belachelijk veel moeite had met die simpele hometrainer in de sportschool. Ik had nog allemaal chemo in mijn bloed! Vandaag stond ik namelijk weer op datzelfde apparaat, en het ging meteen een stuk beter. Het scheelt kennelijk nogal voor je conditie of je nou 2 of 6 dagen eerder je laatste chemopillen hebt geslikt. Makes sense.

Verder over het nakwalen: waar ik de afgelopen week nog wel “last” van had (tussen aanhalingstekens, want vergeleken met eerder is het echt stukken beter te doen natuurlijk allemaal), is bijvoorbeeld een bolle plofkop. Die heeft vermoedelijk te maken met die Dexamethasonnnn (anti-misselijkheid pillen) die ik een week extra heb geslikt. Gelukkig wordt dat nu wel wat minder, al is het moeilijk te zeggen wat nu precies daardoor komt en welk aandeel mijn flink toegenomen gewicht daarin heeft.

Of wat dacht je van mijn voeten/tenen die nog steeds vaak aanvoelen alsof ze slapen. Zeker op een koude vloer of met het douchen. Daar voel ik de tintelingen nu nog wel het meeste terug, meer dan bijvoorbeeld in mijn handen waar ik eerste de meeste klachten had. Ach ja… mijn stomme neus doet tenminste weer normaal. En natuurlijk ben ik wel nog steeds moe, als in dat ik rond de middag en de avond steeds langzaam steeds meer high begin te worden. Dat is toch ook nog verre van normaal hoor..

Nou ja, en zo zijn er nog wat dingetjes, maar wat ben ik toch blij dat ik morgen niet weer aan het infuus hoef zeg. In plaats van weer aan gort getrapt te worden ben ik aan het aansterken in de sportschool, en dat is toch echt een verademing. Dan neem ik alle nakwaaltjes graag voor lief hoor. Excellent!

Tot zover deze update!

O ja, en voordat ik het vergeet: wist je dat het vandaag alweer 2 april is? Wat vliegt de tijd zeg.