Nou ja zeg… ik wist niet dat het nog kon, maar de moeizame relatie met mijn kat heeft weer een nieuw dieptepunt bereikt hoor. Zojuist liep ik namelijk gewoon wat dingetjes te doen in mijn kamer, en ergens had ik het gevoel dat er iets niet klopte. Je weet wel, dat je zo’n onverklaarbare kriebel hebt dat iemand de draad met je steekt. En toen zag ik het ineens hoor: op mijn bed. Daar lag een klein zwart hoopje ongeluk me geniepig aan te staren, en terwijl ie dat deed stak die Joop dus gewoon de hele tijd zijn tong naar me uit. Series, wat een gast!

De foto bij dit verhaaltje is het bewijs van meer dan duizend woorden. Nu heb ik dit gedrag 1 keer eerder gezien, en dat was bij de kat van mijn nichtje. Die had toen het excuus dat ie snotverkouden was. Nu heerst er wel van alles hier in huis hoor, maar ergens waag ik te betwijfelen dat dat de oorzaak is bij onze Joop. Ik ken die kat langer dan vandaag. Ik weet dat hij op mij neerkijkt, en als hij mij ook maar enigszins te kakken kan zetten zal ie geen kans onbenut laten om dat gelijk te doen.

Dit was weer zo’n kans, en hij greep hem. Maar ik kan schrijven Joop, en jij niet! Ha! En dus zet ik gewoon een foto van je tong op internet, samen met dit verhaal als bewijs van jouw wangedrag. Dat zal je leren, snotneus!

Maar ja… voor het geval je toch ziek bent: beterschap dan maar. En als het kattencorona is, mag je van mij best een jaartje in quarantaine hoor!