Ik ben er klaar mee! Ik heb nu 40 jaar geleefd, en daarvan ben ik de afgelopen 10 jaar telkens afwisselend veel te vet, of bijna op mijn streefgewicht. Maar nooit helemaal. Telkens schommel ik na een tijdje weer op en komen de kilo’s gewoon weer terug die ik in de maanden daarvoor met veel zweet en moeite verloren ben. Zelfs als ik kanker heb krijg ik het niet eens voor elkaar om af te vallen. Integendeel zelfs… En waarom? Alleen maar omdat ik dan opeens schijt krijg en mezelf mateloos volstop met dingen die een lekker smaakje hebben. Dat is het toch niet waard?
En nu ben ik dat vadsige schommelen wel gewoon zat. Het ziet er niet uit, en het is niet gezond. Nu zal ik natuurlijk nooit weten waar die ellendeldarmkanker ooit van gekomen is, maar 1 ding is zeker: overmatig buikvet helpt zeker niet mee aan een gezonde toekomst. Dus nu ik mijn 1up aan het leven ben, ga ik daar eindelijk mee stoppen. En ik denk dat ik voor mij een heel succesvolle manier gevonden heb om er vanaf te komen. Simpel, niet sluitend, maar knettereffectief: ik ga gewoon nooit meer snoepen. Jammer dan!
Het is even wennen, maar voortaan zeg ik dus gewoon ‘nee’ tegen dat taartje op werk, dat ijsje na het eten, of dat koekje bij de koffie (wat overigens ook gewoon een opstapdrug is naar het normaliseren van thuis zomaar een pak chocoladekoekjes naar binnen schuiven). Ik vergelijk het gewoon met hoe ik eerder ook al met alcohol en roken gestopt ben. Sterker nog: ik heb mijn Alcoholvrijheid-app gereset naar de dag waarop ik voor het laatst snoepte, en daarin zie ik dat ik vandaag op de dag af precies 2 weken niet gesnoept heb. That’s one small step for man, but one giant leap for my hotpens. Excellent!
En nu weet ik natuurlijk dondersgoed dat niet snoepen alleen niet voldoende is voor een gezond leven hoor. Ik heb nog veel meer winst te behalen qua voeding. Maar 1 ding tegelijk, en ik denk dat als ik deze ongezonde gewoonte uit kan bannen, ik in elk geval al een hele grote overwinning mag gaan vieren. En hoe moeilijk kan het zijn? Ik loop toch altijd al heel stoer te verkondigen dat als ik de keuze had, ik zonder twijfel nooit meer zou willen hoeven eten in mijn leven. Denk toch eens aan alle tijdwinst die je krijgt? Alle moeite die het scheelt? Alle zinloosheid van de boodschappen, koken, opruimen, vaatwassers, toiletbezoek & repeat… Serieus een kwart van je leven gaat op aan al die nonsens. Om nog maar te zwijgen over die enorme impact van de vreetindustrie op onze aardbol. Dus als ik de kans had om dat te schrappen, dan doe ik dat gelijk. Maar helaas, zo werkt het menselijk lichaam niet. Eten (en alles daaromheen) is een noodzakelijk kwaad waar wij allemaal dag in dag uit mee te maken hebben. Booeee.
Maar goed, een betere wereld begint bij jezelf, en als ik dan niet helemaal kan stoppen met eten, dan moet ik toch zeker wel gemakkelijk kunnen stoppen met het eten van snoep? Om dit te gaan testen/bewijzen heb ik voor mezelf deze hele simpele spelregel opgesteld: als ik bij mezelf denk “hmm.. dat zou ik eigenlijk niet moeten doen”, dan eet ik het niet. En om te beginnen alleen voor tussendoortjes. Ik ga (voorlopig) echt nog wel eens ongezonde dingen eten. Ik doe vast nog eens duo penotti op brood en je ziet me vast nog wel eens bij een snackbar of pizzeria, maar dan wel zonder een toetje. Kleine stapjes vooruit, en de rest volgt later. Eerst van die nutteloze tussendoor snacks af. Dag pens.
Dus dat! Nu ik het hier ook nog eens publiekelijk heb opgeschreven, is dat ook nog eens een mooie stok achter de deur. En ik zal jullie over een tijdje laten weten hoe het gaat. Ook als ik faal, want dat zou ook toch wat zijn zeg. Dan is het kennelijk dus nóg moeilijker om te stoppen met snoepen, dan het is om te stoppen met roken of alcohol. Stel je voor zeg!
Dus stay tuned voor dit leuke experiment. En verder alles overwegend goed hier. Houdoe!
