
Ik ben een groot fan van de Netflix-serie Norsemen. Die heb ik ooit per ongeluk ontdekt, en sindsdien heeft ie een bijzonder plekje in mijn hart verworven. Zo bijzonder zelfs, dat ik er de hoogste score ooit voor heb gegeven in mijn reviewreeks onder de naam “is het wat?”. Die hoogste score betekent niet dat het de beste serie aller tijden is (dat ga ik niet beweren), maar die score staat voor de tijd-kwaliteitverhouding. Het betekent dat ik de afgelopen twee jaar geen serie ben tegengekomen waar je je tijd beter aan kunt besteden dan Norsemen. En dat is nogal wat!
Een belangrijke reden waarom deze serie zo hoog scoort, is het feit dat je er echt zo doorheen bent. Een seizoen is maar 6 afleveringen van een half uurtje, dus met 3 uurtjes ben je alweer klaar. En dat vind ik een verademing in een tijd waarin ik niet eens meer aan series begin met 10 seizoenen van 25 afleveringen elk. Daar heb ik de tijd helemaal niet voor over. Bij Norsemen is dat dus anders, en dan is het ook nog eens die paar uurtjes dubbel en dwars waard.
In mijn review na seizoen 2 las je hier al alles over. Daar durfde ik zelfs de uitspraak te doen dat Norsemen bij vlagen Monty Python weet te overtreffen. En toen kwam daar ineens de suggestie voor de “Nieuwe Afleveringen van seizoen 3” in mijn scherm op Netflix. Sja, dan maak je natuurlijk wel een klein gènant hupsje op de bank. Maar hier dan na deze lange intro de hamvraag: seizoen 3 van Norsemen: is het wat?
Waar gaat het over?
Het derde seizoen speelt zich af voor het eerste en vertelt een achtergrondverhaal waar de eerdere seizoenen op voortborduren. In een notendop komt het erop neer dat de evil dude helemaal door het lint is gegaan vanwege een vervroegde haaruitval. Lekker overdreven dus, en het toont maar weer eens aan op welke meligheid deze serie is gebouwd.
Is het weer net zo episch?
Ik heb me ook dit seizoen zeker weer goed vermaakt hoor! Bij vlagen zitten er echt weer klassiek droge opmerkingen van en daar kan ik als trotse droogkloot echt enorm van smullen. Maar ergens heb ik het gevoel dat die momenten wat schaarser waren dan voorheen. Ik vind het alleen moeilijk om dat statement te onderzoeken, want het kan natuurlijk ook zo zijn dat ik Norsemen enorm voor mezelf heb opgehemeld. Het is nog steeds leuk, maar gewoon nét iets minder episch dan ik dacht.
Wat is de tijd-kwaliteitverhouding?
En dus kom ik weer op het volgende punt: het cijfer. De vorige keer dat ik over Norsemen schreef gaf ik ze een whopping 9,2. Dit keer moet ik dus toch iets lager gaan zitten, maar niet veel. Het zijn nog steeds dezelfde briljante acteurs met dezelfde meligheid en soms geniale uitschieters. Om die reden scoort seizoen 3 wat mij betreft dus gewoon een dikke 9.
Heb je een keer 3 uurtjes over? Besteed ze hieraan!