Zo, dat is eruit. Haha, sorry hoor! Zo nu en dan moet ik gewoon even wat onzin van me afschrijven, daar heb ik deze website vroeger immers ooit voor bedacht. Dit zal vast wel vaker gebeuren, dus beter kan ik daar maar gewoon eerlijk en open over zijn 😉 Maar hier is zoals beloofd even de update over mijn kanker, en dat is eigenlijk gewoon een hele positieve.
Want vet relaxed: vanmorgen sprak ik kort op het schoolplein met de moeder van een schoolvriendje van Willem, en die vroeg me de doodsimpele vraag hoe het met me ging. En toen stond ik daar ter plekke heel even over na te denken, en plotseling realiseerde ik me dat ik eigenlijk niets anders kon antwoorden dan de woorden: “nou… het gaat wel goed eigenlijk!”. Hoe mooi is dat?
Daar is immers geen woord aan gelogen. Het gaat ook wel goed met me eigenlijk! Ik ben nu praktisch op de helft van mijn eerste 3 weekse chemokuur (het hele pakket bestaat uit 6 keer zulke brokken, en dit is dus de eerste ronde), maar ik voel me nu een flink stuk beter dan een week geleden. Toen lag ik er nog aardig af vanwege het na-effect van het infuus op dag 1. Inmiddels heb ik het idee dat dit infuus wel zo’n beetje uitgewerkt is, en teer ik dus rustig op de bijwerkingen van die chemopillen die ik 2x per dag slik. Even afkloppen nog, maar de bijwerkingen daarvan lijken daarmee relatief mee te vallen. En dat is vet relaxed!
Voel ik me dan weer helemaal de oude? Nee hoor, dat zeker niet, maar ik krijg wel steeds meer energie terug. Floor zei ook al dat ze dat in me terug zag komen de laatste dagen. Nog steeds heb ik wel dutjes nodig om de paar uur om te voorkomen dat ik mijzelf voorbij loop (je voelt je hoofd dan zwaarder worden als het ware, alsof er ergens een hoofdpijn aan een deurtje loopt te rammelen om eruit te komen). Maar dat is niet zo erg. En die pijnlijke tintelingen in mijn vingers bij kou zijn er ook nog hoor, maar lang niet meer zo frequent en intens als eerst. En ik kan ze steeds meer voorspellen (en er dus op anticiperen en handelen), dat is ook wel relaxed. Het laatste kwaaltje is wel dat mijn linkerarm nog steeds beurs voelt van dat infuus, maar ja.. ook dat zal op een gegeven moment wel verdwijnen zou je denken, toch?
Dus nee, als ik het zo bekijk, dan kan ik echt niet anders zeggen dan dat het eigenlijk wel goed met me gaat. En dat is vet relaxed! Nu langzaam uitbouwen en aftasten hoe dit verder gaat. Ik duik zometeen wel weer even mijn nest in hoor na al dit getyp en de huiselijke ochtendrituelen, maar daarna ga ik weer eens voorzichtig sporten thuis. Of even naar de duinen fietsen voor een wandelingetje of zo. Even bewegen, want dat is ook belangrijk! Ik moet immers nooit vergeten dat er na deze 18 weken chemo ook nog een serieuze operatie aan zit te komen, en dan kan ik maar beter geen lamlendige zak aardappelen zijn geworden die daar onder het mes moet.
Dus hup hup, vooruit met die Rein! Maar eerst even plat 😉
