Neee! Tot mijn grote schrik realiseer ik me dat ik gisteren helemaal geen stukje heb geschreven op Wateengast, en daarmee is er helaas officieel een einde gekomen aan mijn prachtige epische streak. Over een periode van bijna 4 jaar heb ik namelijk onafgebroken iedere dag opnieuw een klein stukje onzin de wereld ingeslingerd. Meer dan 1500 stukjes heb ik geschreven (dit is toevallig nummer 1555 om precies te zijn), stuk voor stuk vol met letters, spaties, leestekens, woorden en flauwe grappen. Geen dag heb ik gemist, en daar was ik best een beetje trots op. Tot gisteren dus… maar waar ging het mis?

Nou ja, het hielp natuurlijk niet mee dat ik ziek thuis was vanwege een irritante koppijn die maar niet weg wilde gaan. En het hielp ook niet mee dat onze kleine Bas daarna onafgebroken niet te genieten was met zijn peuterige klotehumeur. Het hielp ook niet mee dat ik dus om kwart over 8 het liefst gelijk naar bed wilde, maar toch nog héél even aan mijn nieuwe dagboek-functie voor mijn apps wilde gaan programmeren. En zoals dat me lekker programmeren gaat: voor je het weet vergeet je de tijd en is de avond al weer veel te lang voorbij. En dan moet je snel naar bed.

Zo geschiedde, maar in al die vaagheid was ik dus vergeten om een stukje te schrijven. Nou had ik gewild dat ik het daarbij kon laten, maar eerlijk gezegd denk ik dat er nog iets anders aan de hand is. Misschien ben ik er namelijk na 4 jaar wel een heel klein beetje klaar mee. Niet met Wateengast hoor, maar met het concept van iedere dag mezelf verplichten om een stukje te schrijven. De laatste tijd begint het steeds meer te voelen als een ‘moetje’, meer dan dat ik gewoon zin heb wat te schrijven. En dat kan volgens mij niet helemaal de bedoeling zijn.

Om die reden denk ik dan ook dat ik dit onfortuinlijke incident aan ga grijpen om een korte Wateengast-vakantie in te lassen. Ik ga nog wel schrijven hoor, maar niet meer elke dag. Alleen als ik daar zin in heb. Ik heb zo veel dingen die ik nog meer wil doen, dat ik dit gewoon op mijn hobbylijstje zet.

Wil je er wel altijd op de hoogte blijven van als ik toch weer wat schrijf? Installeer dan even de Wateengast-app en zet de notificaties aan. Dan krijg je vanzelf een berichtje als het weer een keertje feest is op Wateengast.

En mocht je een kadootje voor me willen kopen om me te bedanken voor al die jaren trouwe dienst? Dan mag dat natuurlijk altijd hier bij mijn fijne partner Bol.com. Toch mooi dat ik door hun partnerprogramma nog enigszins uit de kosten ben gekomen! (qua knaken dan, qua tijd sta ik natuurlijk zwaaaaaar in de min…) Daar ga ik zeker mee door hoor. Een topconcept!

Maar goed. Is dit een eind van een tijdperk? Ja, wel een beetje. Maar is dit het einde? Dat zeker niet!

En doorrrr! Tot de volgende keer lieve Wateengasten 🙂