De spanning is te snijden, maar als ik eerlijk ben sta ik er niet zo goed voor. Om morgen aan de nieuwe chemokuur te mogen beginnen, mag ik vandaag de hele dag geen temperatuur van 37,5 graden of hoger hebben. Nu heb ik op dit moment nog niet gemeten omdat ik de spanning er nog heel even in wil houden (het is ook zo lullig als al je hoop al tijdens je eerste kopje koffie aan gort geschoten wordt). Maar straks gaan we het meten, en weten! Half 4 belt de verpleegkundige, dus dan moet ik de score doorgeven. Ter indicatie, dit is het wedstrijdverloop tot nu toe:

ma 13.30 – 38,1°
ma 17.00 – 37,8°
ma 20.30 – 38,5°
di 8.30 – 37,3°
di 11.30 – 37,5°
di 15.30 – 37,7°
di 18.00 – 38,2°
di 20.30 – 37,6°

Zoals je ziet staat dat er nog niet heel veelbelovend voor, maar ja, de wedstrijd is nog niet gespeeld. En wat een gekke wedstrijd is dit toch. Als ik “win” mag ik morgen kapotgemaakt worden met een zak rotte drugs, als ik niet win krijg ik hetzelfde maar dan pas over 6 dagen en heb ik gewoon langer kanker/chemo. Spannend hoor, zo maar weer eens de thermometer pakken…

Oe, nog een smeuïg detail uit huize Onlein, vers van de pers: terwijl Floor gisteren nog trots verkondigde dat zij immuun is voor dit alles voelt zij zich sinds vanmorgen ook misselijk met hoofdpijn. Het zal toch niet he…

Oh, de spanning in ons leven is me toch wat hoor. Je moet er maar van houden!

UPDATE 1 – ik ben nog steeds even in de race! Maar het scheelt (zo vroeg al) niet veel:
wo 10.00 – 37,3°