Zo om de honderd jaar staat er uit het niets een schrijver op die het literaire landschap op haar grondvesten weet te doen trillen. Toevallig leven wij nu in zo’n jaar, aangezien uit het niets het debuut van meneer Onlein op de boekenmarkt verscheen. Zonder waarschuwing luidt Onlein plotseling een nieuwe literair tijdperk in, waarin elk jaar een boekje van zijn melige website online zal verschijnen. Als dit waar is, breken er inderdaad mooie tijden aan voor boekenliefhebbers, verzamelaars en literatuurfetisjisten. Want laten we eerlijk zijn: The Boek is een meesterwerk dat eigenlijk in elke boekenkast van mensen met ogen hoort te staan.

Er valt ongelofelijk veel over dit boek te vertellen, maar het mooist van alles is misschien nog wel de emotionele vervoering die Onlein op haar lezers weet over te brengen. Gelijk vanaf in het begin weet hij te ontroeren, wanneer hij uitgebreid vertelt over zijn moeizame samenleving met een zielsvervelende kat. Deze arch-nemesis grijpt elke gelegenheid met beide klauwen aan om de hoofdpersoon het leven zuur te maken. Het lijkt erop dat geluk ver te zoeken is in het bijzijn van zijn huisdier. Maar al snel blijkt dat de hoofdpersoon niet het type is dat lijdzaam bij de pakken neer gaat zitten. Zo neemt hij de touwtjes in handen en zoekt hij verder naar geluk en ontwikkeling.

Het duurt niet lang voordat de Gnoe plotseling zijn intrede doet in het verhaal. De verwachtingen zijn hoog. Is dit misschien een huisdier dat aan zijn gelukswens voldoet? Zonder al te veel van het verhaal weg te geven, kunnen we wel alvast verklappen dat het antwoord hierop negatief is. Een pijnlijke waarheid die de hoofdpersoon tot uiterste wanhoop en vermoeienis lijkt te drijven. Geluk zit kennelijk niet in een huisdier. Niet in een kat, en ook niet in een savannedier dat eigenlijk helemaal niet met haar jongen door je badkamer hoort te migreren. Dit gooit wat los bij de hoofdpersoon, en daarna gaat het pas écht hard in dit prachtige verhaal.

Zonder pardon neemt Onlein ons vervolgens in sneltreinvaart mee langs allerlei zaken die hem verwonderen en blij maken. Symbolisch voor deze rit zijn de veelgeroemde vaatwasser, het kantklossen, de zeekomkommer en natuurlijk de frikandel speciaal. Als even gepauzeerd wordt op het station der rust, schudt Onlein zonder blikken of blozen zomaar de zin van het leven uit zijn mouw. Zijn innerlijke zelf is hier het sextant dat ons als mens naar ons spirituele eindpunt moet leiden. Dit kan Onlein als geen ander. Indrukwekkend. Rauw. Mooi.

Het zijn momenten als deze die je doen beseffen dat je het werk leest van een van de groten der aarde. Het is wat vroeg om te zeggen, maar uit alles blijkt dat Onlein zonder twijfel in het rijtje invloedrijke auteurs als Martin, Plato, Tolkien en de apostelen van Jezus thuishoort. Het einde van The Boek houdt je een spiegel voor waarin je letterlijk wordt uitgedaagd om om te keren en alles helemaal opnieuw te ervaren. Dit is gewaagd, zeker in de huidige wegwerp-consumptiemaatschappij, maar het laat zien hoe dapper en vernieuwend Onlein eigenlijk deze literaire wereld durft te betreden. Daar gaan we meer van horen.

Ik kan nog wel dagen doorgaan, zo imposant is dit debuut. De opwinding die dit boek bij te lezer ontketent is werkelijk ongekend. Zelf heb ik The Boek al twee dagen uit en nog steeds zit ik na te trillen van de uitzonderlijke ervaring. Dit werk is gewaagd in stijl, maar tegelijkertijd briljant in haar brutaliteit. Als zelfrespecterend mens ben je het jezelf eigenlijk verplicht om dit prachtige werk in ieder geval éénmaal in je leven in haar puurheid te ervaren. Geloof me, The Boek maakt je een ander mens. Een vrolijker mens. Een completer mens. Af.

Serieus, doe het voor jezelf: koop hem nu.

R. Onlein – The Boek (met pakkende ondertitel)
Verhaallijn: 11
Diepgang: 11
Gnoes: 11
Stijl: 11
Innovatie: 11
Eindcijfer: 11 (absurd meesterwerk)