Wauw! Vandaag mag onze Willem voor het eerst in 2 maanden eindelijk weer naar school. En dat is best weer even wennen. De afgelopen tijd hadden we namelijk langzaam een nieuw corona-thuisschool ritueeltje opgebouwd en nu hebben we dus weer een nieuw ritme. Het scheelt dat het net vakantie is geweest, maar het is wel weer even wennen.

Natuurlijk niet in de laatste plaats voor Willem zelf. Gelukkig heeft ie over het algemeen wel veel zin om weer naar school te mogen, maar hij baalt er ook wel van dat het niet gaat zoals ie het gewend was. Willem moet namelijk 4 keer een halve dag naar school, afwisselend in de ochtend en de middag. De woensdag is ie vrij.

Op zich vindt ie die korte dagen wel relaxed (zeker omdat hij dan minder vaak naar de BSO hoeft), maar hij baalt er wel enorm van dat ie niet bij zijn beste vriend in de klas zit. De klas is namelijk op achternaam in tweeën gesplitst en hij heeft de pech dat zijn achternaam net een paar letters te veel scheelt van zijn grote vriend.

Tot overmaat van ramp zit ie nu bij vrijwel alleen maar meisjes in de klas en omdat hij nog niet in de leeftijd is dat ie daar de fantastische voordelen van inziet maakt hij zich daar nu nog wel wat druk over. Maar goed, ook dat zal allemaal wel gaan wennen.

Waar ik vandaag vooral blij om ben is de grote glimlach op zijn gezicht en het blije duimpje omhoog toen ik hem op het schoolplein bij zijn groepje achterliet. Daaraan was te zien dat het wel weer helemaal goed gaat komen met die gast.

Kleine topper, die Willem! Blij dat we hem hebben.