Ah balen! Ik was heerlijk een weekendje weg in het tuinhuisje van mijn ouders, maar op de laatste dag gisteren heb ik eigenlijk alleen maar in bed gelegen omdat ik plotseling koorts kreeg. Zaterdag voelde ik me top, en zondag lag ik er ineens flink af. En omdat ik nog een dik uur naar huis moest rijden heb ik al mijn vrije tijd maar in slaap gestoken om bij te komen. Dat lukte alleen maar tot een zekere hoogte, en mijn brakheid kwam tot een hoogtepunt toen ik weer thuis was en de Spongebob-film (aanrader) met de gastjes aan het kijken was. Ik begon te rillen en klappertanden als een gek en ben toen met kleren aan onder 5 dekens in bed gaan liggen. En dat was mijn zondag. Excellent!

Na een flink bezwete nacht voel ik me nu wel wat beter, maar nog steeds niet top en de timing van dit alles is natuurlijk echt onwijs belabberd. Morgen wil ik namelijk aan de volgende chemokuur gaan beginnen, maar ik weet niet of dat wel door kan gaan als ik koorts heb. Nu ben ik as-we-speak in het ziekenhuis om weer mijn bloedwaarden te laten checken en met de verpleegkundige te kletsen, dus dan zullen we het wel horen. Maar het zal me niet verbazen als ze zeggen dat ik eerst in elk geval koortsvrij moet zijn. En helaas is dat nog niet zo: toen ik net bloed liet prikken heb ik ook iemand zo’n ziekenhuisthermometer in mijn oor laten duwen en daar kwam toch nog een fraaie 38.7 uit. Lekker dan…

Nou ja, ik hoor het straks. Zoals altijd: we gaan het meemaken!