Zo, die had ik ook nog niet eerder meegemaakt hoor! Gisterochtend kreeg ik namelijk voor het eerst een vriendelijke mevrouw van de thuiszorg aan de deur. Niet zomaar voor de gezelligheid of om mijn huis te poetsen hoor (dat deed ik namelijk zelf altijd toen ik vanaf mijn zeventiende jarenlang als bijbaantje in de thuiszorg had gewerkt), maar ze kwam langs om mijn PICC-lijn schoon te maken. Je weet wel, dat kraantje in mijn arm om dat infuus makkelijker te maken, beter bekend als PowerPICC Solo2 met donders en bliksems. En dat was toch weer een klein avontuurtje hier in huize Onlein.
Nu merkte ik dat ik toch best een beetje zenuwachtig was voor haar bezoek, en ik weet nog steeds niet precies waar dat door kwam. Misschien was het omdat met haar bezoek het ziekenhuis ineens achter mijn voordeur kwam of zo, en dat maakt het net weer een tandje realistischer allemaal. Of ik was gewoon zenuwachtig omdat ik niet precies wist wat ze zou komen doen en of ik er wat van zou voelen. Nou ja, hoe dan ook: plotseling zat ik dus met een vriendelijke onbekende dame aan mijn eettafel te kletsen. En dat was achteraf best oké allemaal.
Nu had ik vorige week al een flinke doos bij de ziekenhuisapotheek opgehaald waar alles in zat wat ze nodig had om dat slangetje schoon te maken. Het belangrijkste daarvan waren twee flinke spuiten, flesjes zoutoplossing en een stel speciale pleisters. Tijdens het schoonmaken pakte ze echt zo’n cliché dikke spuit die ze helemaal vol zoog met zoutoplossing. Na nog even lekker dramatisch een druppeltje uit die lange naald te laten vallen, haalde ze gelukkig die naald er weer vanaf (blij dat die niet in mijn arm hoefde zeg!), om vervolgens die spuit op mijn PICC-slangetje te schroeven. En dan verdwijnt die hele lading zoutoplossing in je arm. Twee flesjes maar liefst! Dat was toch best een beetje vreemd hoor. Dat verdwijnt zomaar in je bloedbaan, zonder dat je er iets noemenswaardigs van voelt. Wonderlijk hoor, zo’n menselijk lichaam.
Binnen een paar minuutjes was ze klaar, en daarna gingen er weer nieuwe pleisters op. Tijdens die handeling moest ik trouwens de andere kant op kijken en hield zij eventjes haar mond (wat ik stiekem niet zo erg vond hoor), om te voorkomen dat ik per ongeluk op dat slangetje zou niezen of iets dergelijks. Dat moet natuurlijk allemaal zo steriel mogelijk blijven daar. Vervolgens gingen er weer wat flinke pleisters en een kousje omheen, en toen zat haar werk er alweer op. Excellent!
Volgende week komt ze weer, voorlopig even op iedere dinsdag dat ik geen infuus heb, totdat ik mijn laatste chemo infuus heb gehad (neem ik aan). Het is een beetje een gedoetje, maar als ik het op de weegschaal leg weegt het nog altijd zwaar op tegen de voordelen die ik ervan ervaar tijdens zo’n chemoinfuus hoor. Ik heb nog totaal geen spijt van de keuze om die PICC-lijn te nemen, dus daar ben ik wel blij mee tot nu toe.
Om de update compleet te maken: na haar bezoekje kwam er ook nog een vriend op de koffie die ik zeker 10 jaar niet gezien had, maar die na mijn bekendmaking van mijn kanker liet weten zelf ook de sjaak te zijn geweest. Dat was natuurlijk aanleiding genoeg om het contact weer even een slinger te geven en bij te kletsen, en het was superleuk om hem weer even te spreken (thanks man!). En daarna natuurlijk snel weer naar bed, want sja… je zal maar een hele ochtend wakker zijn. Stel je voor zeg.
En vandaag heb ik warempel zelfs weer wat gedaan! Mijn fijne vader is namelijk jarig en 77 winters jong geworden (hieperdepiep!), en dus heb ik mijn kekke sjaal om mijn prikneus geslagen en ben ik met de bus naar Amstelveen gegaan voor een middagje verjaardagsgezelligheid in mijn ouderlijk huis. Uiteraard niet zonder ook daar weer anderhalf uur in hun bed te gaan liggen hoor, maar toch, dat mocht de pret niet drukken. Fijn dat ik erbij kon zijn!
En ik was blij dat het ging. Los van wat geprik aan mijn neus en vingers ging de busreis best oké, en dat al op dag 8 van deze kuur. Daarmee lig ik best goed op schema qua herstel, dus dat is fijn. De eerste dagen van deze kuur vielen me wel wat zwaarder dan voorheen, maar het lijkt er vooralsnog niet op dat de bijwerkingen langer aanhouden, dus dat is wel veelbelovend. Duimen dat het zo blijft.
Tot zover deze ietwat lange update. Je maakt wat mee hoor, zo tussen al die dutjes door 😉
Fijne avond allemaal, en tot vlot!
x
