Update tussendoor: 7 maanden na diagnose kanker

Hoi Wateengast! Ik had een korte samenvatting geschreven voor mijn fijne Alcoholvrijheid & Rookvrijheid publiek, en voor de verzameling leek het me leuk om die tekst ook hier even vast te leggen. Dus bij deze!

 

Hallo lieve mensen! Inmiddels is het alweer ruim een half jaar geleden dat ik jullie hier vertelde dat ik kanker had. Het zal jullie vast niet verbazen dat mijn leven sindsdien een behoorlijk interessante rollercoaster is geworden, maar het lijkt erop dat ik nu in een wat rustiger vaarwater ben aanbeland. Eindelijk! En nu leek het me wel zo netjes om jullie daar een update over te geven. Vandaar deze post.

De behandeling die ik nu achter de rug heb was niet mals: eerst 5 dagen achtereen bestralen en daarna 6 chemokuren van 3 weken, bestaande uit een infuus op de eerste dag en daarna twee weken chemopillen (voor de kenners onder ons: het CAPEX schema voor endeldarmkanker). Nu had ik niet de traditionele bijwerkingen van bijvoorbeeld afvallen, overgeven en haaruitval, maar in plaats daarvan was (en is) mijn grootste vijand de neuropathie. De zenuwen in mijn handen en voeten waren compleet van slag waardoor ik heel slecht tegen koude dingen kon. Ik heb een half jaar zo’n beetje alles met een muts en handschoenen gedaan, en zelfs nu lang na de laatste kuur voelt het alsof mijn handen en voeten nog doods liggen te slapen. Dat kan nog wel 2 jaar duren, en soms gaat het niet eens over. Da’s niet best, maar ja… alles voor het goede doel.

Want de behandeling bleek namelijk echt boven verwachting goed aan te hebben geslagen. Zo goed zelfs, dat er niets meer te zien is van de tumor. En dat betekende dat de geplande operatie niet door hoefde te gaan. Voor nu. En dat is superfijn, want als ze in dat gebied een flink stuk van je darm wegknippen is dat natuurlijk niet zonder risico’s en gevolgen. En daarmee heb ik ineens een grote shortcut naar het einde van de behandeling genomen. In plaats van die operatie gaan we de boel nu heel goed in de gaten houden. Om de drie maanden wordt er opnieuw gekeken, en als de boel weer opleeft gaan ze nu meteen alsnog opereren. Dus dat is nog wel even spannend, maar gelukkig zitten we er bovenop.

En gek genoeg mag ik me nu dus helemaal richten op het herstellen van die behandeling. Ik merk dat dit hele traject van ruim een half jaar me mentaal en fysiek echt niet in de koude kleren is gaan zitten. Ik ben nog altijd veel moe, een tikkie labiel en ik word knettergek van dat getintel en geprik in mijn ledematen de hele dag door. Maar ja, gezien de omstandigheden mag ik natuurlijk niet klagen. Het allerbelangrijkste van alles is dat ik er zoals het er nu naar uitziet nog zeker wel wat jaartjes ben, en hopelijk gewoon zoals gepland tot ik twee keer zo oud ben als nu. Ik zou toch wel graag 80 willen worden hoor!

Dat hoop ik voor mezelf, voor mijn familie en vrienden, voor jullie, maar bovenal: voor mijn kinderen. Want wat ik nu wel zeker weet, is dat je nergens onmisbaar bent behalve thuis. Dus daar hoop ik zo lang mogelijk voor iedereen te kunnen zijn.

Maar goed, het leuke nieuws voor jullie: Alcoholvrijheid gaat door! Zo lang als het maar kan. Hoera!!

Heel veel liefs,
Rein

You May Also Like

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *