Vanmorgen (of was het vannacht?) werd ik lieflijk wakker geschreeuwd door mijn dotjes van kinderen. Bas had de hele nacht staan oefenen in zijn bed dus hij was daar heel goed in. Willem deed het al voor de zesde keer, dus ook zijn performance was uitmuntend. Samen werd in overspoeld met liefde en vrolijke knutselwerkjes. Het was een feest, wat ik stiekem ook best een paar uurtjes later had willen vieren met ze.

Maar ja, uitslapen is natuurlijk iets dat alleen andere mensen overkomt tegenwoordig. Sterker nog, ik heb vandaag onwijs uit mogen slapen tot 6:30 uur, aangezien mijn lieve vrouw de ochtenddienst had en dus om 5 uur al het kalme ochtendgloren ondergeschreeuwd zien worden door mijn jongste zoon. Vergeleken daarmee is mijn half 7 diep in de middag.

Desondanks verheug ik me er ontzettend op dat mijn zoons later tot diep in de middag in hun nest liggen te stinken. Van mij mogen ze rustig tot diep in de nacht gaan Minecraften, als ze de volgende dag maar lekker lang in bed blijven liggen.

Tenzij ik eerder wakker ben natuurlijk, want dan ga ik natuurlijk wel om 5 uur naast hun kussens keihard het volkslied in hun oor schreeuwen. Wat dat hebben ze natuurlijk wel verdiend inmiddels…

Wat een gasten.