Hoi allemaal, hier even een korte update want ik merk dat ik momenteel redelijk gaar ben. Het was een lange dag, maar voor de verandering wel weer een hele goede. Om bij het begin (en het belangrijkste) te beginnen: ik had vanmorgen wederom een onderzoekje in het ziekenhuis. Dit keer was het de beurt aan een echo van mijn lever, en stiekem vond ik het ergens wel leuk om dat eens van de ontvangende kant mee te maken, in plaats van altijd maar die medelevende man die zijn lieve vrouw ondersteunt tijdens haar zwangerschap. Dat goedje op je pens is best wel prettig warm en rustig ademhalen kan ik wel. En zo kan ik weer iets van mijn bucketlist afstrepen!
Maar het belangrijkste is natuurlijk dat ze gelukkig niets engs hebben kunnen vinden. De aanleiding was een heel klein plekje dat op de CT-scan (röntgen) op mijn lever te zien was. Die konden ze vandaag echter met heel veel moeite niet eens meer terugvinden en ook de specialisten uit dat team zeiden eerder al dat het in dat geval echt verwaarloosbaar is. Dus gelukkig geen enge dingen daar, en zo stapte ik toch met een heerlijk opgelucht gevoel het ziekenhuis weer uit. Toch gek hoe je in deze fase toch alles wat je doet onbewust kennelijk heel spannend vindt, want die opluchting en ontspanning die je dan in je buik voelt had ik echt niet verwacht.
Oe, en nog een eervolle hulde: mijn lever is verder dus prachtig in orde! Wie had dat gedacht zeg, als je mijn bevlogen liefde voor bier tijdens mijn jongere jaren nog eens naar de geest haalt. Er mankeert niks aan, bloedwaarden zijn oké, niks meer aan doen. En toch kneep ik vandaag weer eens extra in mijn handjes dat ik inmiddels ruim 5 jaar geleden voor het laatst een slok alcohol heb gedronken. Wat er ook allemaal mis is in mijn lijf, door 5 jaar niet meer te drinken en 10 jaar niet meer te roken heb ik dat in elk geval niet erger gemaakt. Goed bezig Rein!
Daarna een volgende mijlpaal: ik ging vanmiddag bij mijn lieve collega’s bij Schiphol langs. En dat was echt superfijn! Ik ben twee weken terug natuurlijk van de ene op de andere dag compleet uit het zicht verdwenen, en daardoor voelde het echt heel goed om iedereen (die er was) toch weer even te kunnen zien. Dat maakt het weer een beetje goed of zo. Toen ik in de bus zat en ik er bijna was sprongen de tranen me alleen wel in de ogen hoor, en toen ik mijn eerste collega’s zag barste ik natuurlijk meteen in janken uit. Maar het warme onthaal en die lieve knuffels zal ik waarschijnlijk nooit van mijn leven meer vergeten. Wat een bizarre terugkeer, maar wat een geweldig fijn nest om naar terug te gaan.
En dit was dan dus mijn ‘nieuwe’ werk, waar ik per 1 november formeel ga beginnen. Ik ben momenteel namelijk net aan het overgaan naar een andere afdeling binnen Schiphol (waar ik wel al jaren met veel plezier voor werk hoor dus ik ken iedereen al goed), alleen gooit die gare ziekte daar dus allemaal roet in het eten. Ik ga gelukkig wel zeker over hoor, alleen duurt het nu wat langer voordat ik van start kan om gave dingen te doen. Ik vind het nog steeds onwijs klote dat ik die datum natuurlijk absoluut nog niet kan starten, maar ik ben wel helemaal gerustgesteld dat ik meer dan welkom ben wanneer ik maar wil. En ook hier had ik ergens niet anders verwacht, maar die bevestiging lucht toch op en nu ik iedereen weer live gezien heb voelt het ook allemaal wat minder spannend, en daarmee wordt het ook niet langzaam steeds groter om later weer terug te komen. Dit was een hele goede beslissing van me, dus aan iedereen die ik vandaag gezien en gesproken heb: bedankt!
Morgen ga ik in de ochtend hetzelfde doen, maar dan op mijn huidige afdeling. Voor die fijne collega’s geldt natuurlijk hetzelfde, en ik ben heel benieuwd of ik het dan wel droog ga houden. Vast niet… wedden? 🙂
Haha, lekker dan… ik keek zojuist nog even naar de eerste zin van dit stukje en toen noemde ik het nog een korte update. Grapje! En ik wil er nog een klein stukje extra aan vastplakken, want toen ik thuiskwam lag er een vrij bijzonder, komisch doch triestig pakketje op de deurmat. Ik had gisteren namelijk zowaar een heuse pillendoos besteld. Het is jammer dat het nodig is, maar ik ben deze dagen kennelijk toch wat verstrooider dan anders, en daardoor kan ik niet eens meer met zekerheid zeggen of ik mijn extra vitaminepillen nu wel of niet al heb geslikt voor de dag. Gek he? Allejezus zeg, en ik ben nog niet eens 40! Maar ja, waarschijnlijk is dit nog maar het begin van het pillenfestijn, dus dan heb ik hem maar vast in huis. Maar ik heb natuurlijk wel meteen de vrolijkste uitgekozen die ik kon vinden:
Dat dan weer wel! Maar wat een suffe mijlpaal is dat in je leven zeg… dat voelt best een beetje raar.
Maar goed, tot zover deze korte lange update! Morgen staat er dus weer een werkbezoekje op de planning, maar nog belangrijker, daarna ontmoeten we de oncoloog en gaan we het over mijn behandelingen hebben. Ik ben benieuwd!
Fijne avond en tot de volgende update!
