
Mensen, ik zit hier een beetje met een dubbel gevoel. Aan de ene kant vind ik het natuurlijk fijn dat we allemaal dingen kunnen gaan versoepelen na dat coronagedoe, maar aan de andere kant heb ik toch ook sterk het gevoel dat er daarmee een einde komt aan een periode die stiekem toch ook wel heel rustig en relaxed was. Los van het feit dat het me niet zal verbazen als we over een paar maanden weer allemaal thuis zitten, zou ik het toch ook wel jammer vinden als alles weer gewoon naar het oude gaat. Hoe denken jullie daarover?
Persoonlijk vond ik het fijnste van alles misschien nog wel het feit dat ik vrijwel nergens meer fysiek naartoe hoefde. Dat geldt vooral voor werk (heerlijk, zo zonder reistijd en al die vreemde kantoorritueeltjes), maar toch ook voor andere sociale “verplichtingen”. Dat geldt zeker voor dingen als de zwemles voor de kids, maar ook voor leuke dingen zoals feestjes. Feestjes zijn leuk, maar geen feestjes is lekker rustig. En aangezien ik nog altijd opgebroken, korte nachten heb door die kleine Bas, kan ik elke rustige avond prima gebruiken. Zo heb ik zelfs soms nog wel eens een illegaal uurtje voor mezelf terwijl ik eigenlijk beter zou kunnen gaan slapen.
Mijn voorkeur zou hebben om straks wel gewoon de kinderen naar school en de crèche te brengen, maar om dat thuiswerken er vooral zo lang mogelijk in te houden. Over een paar weken heb ik in een van de achtertuinen van mijn collega’s afgesproken om ze ook weer eens in het echt te zien, maar alle andere afspraken kunnen naar mijn idee prima via Skype of de telefoon. Graag zelfs!
Ik hoop dan ook van harte dat dit een keerpunt is in het kantoorleven ‘as we know it’. Het sloeg al nergens op, dus laten we vooral deze kans aangrijpen om het eindelijk een keertje anders te doen.
“Samen tegen onnodige nonsens op kantoor”. Ik zie die nieuwe slogan wel zitten…