Wauw, wat voelt dát lekker! Sinds een paar uur geleden door de Amerikaanse media geroepen is dat Biden de nieuwe baas is (en dat Trump in goed overleg op zoek gaat naar een nieuwe uitdaging, maar dan andersom), voel ik een rust in mijn buik en longen die ik lang niet meer heb gevoeld. Voor het eerst heb ik vandaag ook 30 seconden die Biden aan het woord gezien, en nu denk ik te weten wat het is wat ik voel: hoop.

Vandaag heb ik eindelijk weer goede hoop, dat die knettergekke puinhoop van een wereld waar we in zitten vandaag in elk geval een héél klein stukje minder gek is geworden. En natuurlijk gaat één oude vent in een ver land daar in zijn eentje niet voor zorgen, maar ik vond het wel zo’n ontzettende verademing dat daar nu in elk geval iemand staat die weer met gemoedelijke woorden zegt dat ie het beste voor heeft met zijn volk en hopelijk zelfs ook de wereld. Dat voelt geweldig, dat voelt fijn, en dat geeft rust.

Het voelt een beetje alsof je eindelijk mag uithuilen op de schouder van je altijd lieve, vriendelijke opa. Biden voelt alsof hij je komt troosten, en volgens mij is dat precies wat de wereld nu nodig heeft. Ik in elk geval wel wat Amerika betreft, want dat is en was natuurlijk compleet om te janken. Laten we nu weer vooruit kijken en onze wonden gaan likken van deze frontale misstap.

Gelukkig kunnen we ons daarbij altijd troosten met de gedachte dat Amerika vol zit met verstandige mensen die nu wel geleerd hebben van de misstanden in hun systeem.

Oh nee, oeps, dat was juist precies niet zo… En mijn god wat scheelde dat weinig of we hadden nog 4 jaar die clown op dit toneel! Man, ik ken geen land dat zo ongelofelijk masochistisch is als de Geflipte Staten van Amerika zeg. Hoog tijd dat daar weer een frisse wind gaat waaien nu het nog niet compleet aan gort is daar.

Aan iedereen in de wereld vandaag daarom even dit: van harte gefeliciteerd met de uitslag van deze verkiezingen! Eindelijk weer eens een lichtpuntje in de duisternis.

En mán, wat voelt dat goed!