Met de aanstaande Brexit komt er ook een eind aan het nulpunt van onze tijdzones. Omdat deze universele afspraak dan niet langer voor de EU geldt, zijn wij straks allemaal vrij om onze eigen tijdzones te hanteren. Eindelijk! Zo zit er toch nog iets positiefs in dat hele kansloze Brexit-dossier.

Zelf heb ik hier namelijk vast een voorschot op genomen door in de tijdzone Wat Een Gast +0 te gaan leven (beter bekend als WEG+0). Daarin is het altijd 11 uur ‘s ochtends (mijn lievelingstijd) en kan ik dus altijd lekker uitslapen. Ook kennen we daar geen zomer- en wintertijd en is iedereen altijd op tijd. Het is een mooie tijd, hier in mijn tijdzone.

Huidige tijd: 11:00:00 WEG+0

Buiten mijn fijne tijdzone denkt iedereen daar helaas heel anders over. Mijn werk, mijn gezin, mijn omgeving… iedereen begint te klagen over mijn immense onbetrouwbaarheid sinds ik in WEG+0 leef. En daar baal ik van. We leven in een individualistische samenleving waarin we elkaars keuzes en vrijheden dienen te respecteren. Hoe kan het dan toch dat niemand mijn eigen, vrij verworven tijdzone lijkt te respecteren?

Volgens mij zijn ze gewoon jaloers en verbitterd. Waarschijnlijk omdat ze zelf nooit eens een keer op tijd komen. Ja, behalve dan als ik om 11 uur met ze afspreek, maar dan lig ik natuurlijk nog lekker te slapen.

Het is altijd lastig dat je als moderne visionair zo vaak niet wordt begrepen.