Hoera, een ingezonden vraag! En wat voor één zeg. Want zoals jullie misschien wel weten ben ik een groot fan van Pythagoras, onze ouwe vriend wetenschapper filosoof. Dankzij deze beste man is het namelijk veel makkelijker voor ons geworden om stukjes af te snijden en ben je over het algemeen veel sneller thuis. Zie je een grasveldje liggen? Je hoeft alleen maar even een Pythagorasje te pullen en je loopt rechtstreeks de kortste route over de lange zijde van de driehoek naar huis. Handig toch!
Maar goed, terug naar de ingezonden vraag. Die was heel helder: waarom heet Pythagoras eigenlijk geen Pythagorus? En heel logisch dat deze vraag gesteld wordt, want het had natuurlijk niet veel gescheeld of we leerden allemaal de stelling van Pythagorus op school. Toen Pythagoras een kindje was voelde hij namelijk altijd al dat ie niet echt op de juiste plek woonde. Hij wilde altijd heel graag grote stukken worst kauwen en wegspoelen met een zware dubbelgestookte alcoholische drank. Hij droomde van diepe stemmen, warme mutsen en een rood kasteel met allemaal prachtige kringelige torentjes en figuurtjes. Het was een Rus die geboren was in de verkeerde tijd, maar helaas wist ons jonge Pythje destijds nog niet zo goed hoe hij daarmee om moest gaan.
Toen hij op een dag naar zijn beroemde formule keek, werd het hem ineens volstrekt duidelijk:
Д² + Б² = С²
Ik moet emigreren! En dus pakte Pythagoras vlak na zijn pubertijd zijn spullen en daar ging hij. Het liefst ging hij natuurlijk rechtstreeks naar Rusland, maar helaas. Omdat Pythagoras omstreeks 500 voor Christus leefde en het Tsaardom Rusland natuurlijk pas in 1547 werd gesticht, was het in zijn tijd een beetje prematuur om daar alvast naartoe te emigreren. In plaats daarvan emigreerde hij naar Croton, en dat is dan ook de belangrijkste reden waarom hij er destijds ook voor gekozen had om zijn naam nog maar even niet te laten veranderen van Pythagoras naar Pythagorus. In Croton sprak namelijk helemaal niemand Russisch, en dat zou alleen maar voor verwarring zorgen.
Behalve Pyth en zijn vrienden, die hem overigens altijd steevast Alexeij Pythagourus bleven noemen. Dat vond ie prettig, en dat doen vrienden voor elkaar.
Mooie maten, die vrienden van Pyth.
Deze ingezonden vraag is met grote dan aan Bryan. Bedankt voor de inspiratie vriend, en ga vooral zo door! Als je nog eens een vraag hebt weet je waar je nu terecht kunt 🙂
