Op een sollicitatiegesprek is mij nog nooit gevraagd voor hoeveel procent Noord-Holland eigenlijk precies uit löss bestaat. Als ik na afloop ongevraagd zeg dat löss wel echt een hele fijne kleisoort is, lijkt niemand het iets te interesseren. Hoe kan het dan zijn dat we toch zoveel tijd en aandacht besteden aan een oninteressant onderwerp als löss?

De enige reden die ik ervoor kan bedenken is dat aardrijkskundeleraren het gewoon onwijs lollig vinden om kinderen vol te stoppen met dit soort onzin. Kinderen hebben nou eenmaal een leerplicht en daarom zijn ze verplicht om te leren wat ze geleerd wordt, zelfs als dit over löss gaat. Volwassenen hebben een keuze en gebruiken die natuurlijk massaal om nooit meer naar verhalen over löss en leemgrond te luisteren.

Dat is ook precies de reden dat je in de media nooit de professionele opinie van een ‘aardrijkskundige’ te horen krijgt: die zijn immers allemaal over de grond aan het rollen van het lachen terwijl ze hun volgende lessen aan het voorbereiden zijn.