Waarom is het gelijk zo stil op Wateengast?

Wauw mensen, wat een bijzondere vakantie is dit zeg. Zoals ik in mijn vorige artikels al aankondigde ben ik, na een slippertje, even gestopt met de verplichting die ik mijzelf opgelegd had om elke dag wat te schrijven. Ik moet zeggen dat dit best als een soort opluchting voelt, maar het voelt ook wel een beetje dubbel. Want dat niet schrijven gaat me namelijk wel erg goed af. Misschien zelfs wel iets té goed…

Ik merk namelijk dat het heel erg makkelijk is om die vage hersenspinsel niet meteen uit te schrijven. En dan raak je hem snel kwijt. Ik kan hem dan nog wel op een to-schrijf-do lijstje zetten, maar waarom zou ik daar nog naar kijken als ik toch geen stukje hoef te schrijven? Op deze manier is de vrijblijvendheid wel heel groot, en voor je het weet tikken de dagen onzinloos voorbij.

En het is nou niet zo dat ik nu verder helemaal stil zit thuis. Integendeel. Die kinderen en het werk denderen natuurlijk gewoon door, maar ook voor mijn Alcoholvrijheid en Rookvrijheid-apps ben ik druk in de weer. Ik maak daar een supervette dagboekpagina, alleen dat project is best pittig en kost me heel wat schaarse vrije tijd. En daarnaast moet ik er ook nog elke week wat voor schrijven, dus zo heb je je computerhanden al snel vol.

Maar goed, zoals beloofd zal ik hier zeker wel blijven schrijven, alleen moet ik daar nog even een nieuwe balans in vinden. Misschien moet ik mezelf gewoon een lagere verplichting opleggen. Minstens 2 of 3 stukjes in de week of zo. Dan bloedt het niet dood, en heb ik wel rust genoeg voor andere projecten.

Man, soms zou ik willen dat ik me weer eens ouderwets kon vervelen. Hoe moest dat ook alweer?

You May Also Like

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *