Ugh, wat is dat tenenkrommend zeg! Vandaag heb ik voor mijn werk een zogenaamde ‘screencast’ gemaakt, wat betekent dat je je scherm opneemt terwijl je aan het vertellen bent waar je eigenlijk mee bezig bent. En op zich ging dat allemaal best aardig, maar toen ik het terugluisterde kreeg ik wel gelijk een rilling over mijn ruggengraat door mijn eigen gezwets. Daar zou ik nog wel wat oefening in kunnen gebruiken hoor!

En ik maar denken dat elke idioot een filmpje kan maken en op YouTube kan knallen. Ja, dat is wel waar, maar ik heb nu wel wat meer respect gekregen voor mensen die echt feilloos kunnen ouwehoeren. Of mensen die voor de radio werken of zo. Knap als je altijd zo goed uit je woorden kunt komen!

Maar goed, het gekke is natuurlijk dat het allemaal door mijn eigen perspectief komt. Mijn eigen stem klinkt in mijn eigen hoofd heel anders dan hoe andere mensen mijn stem in hun hoofd horen. Maar welke stem is dan eigenlijk de echte??

En met die filosofische uitsmijter laat ik het hier graag bij. Denk daar maar eens rustig over na! 🙂