Binnenkort gaan wij op vakantie en daar kijk ik nu al naar uit. Niet omdat ik dan even niet hoef te werken of gewoon even lekker ergens anders ben. Nee, ik verheug mij daar vooral op omdat mijn Tetris-skills dan weer tot het uiterste op de proef zullen worden genomen. En ik hou stiekem wel van een beetje uitdaging in mijn leven!

De gelukkigen die vroeger ooit een GameBoy met Tetris hebben gehad, kunnen zich vast nog wel herinneren dat je daar ook ergens een handicap in kon stellen. Zelf heb ik die ook in mijn leven, en die staat op 2. De eerste is natuurlijk het formaat van mijn onbetrouwbare Colt. Hoewel er altijd veel meer in past dan ik zou denken, past er ook altijd een stuk minder in dan eigenlijk zou moeten. Zeker als je op vakantie gaat mag dat altijd wel een onsje meer zijn.

En dat brengt me op de tweede handicap, want dat is natuurlijk onze baby. Sodeknetters wat een onmenselijke hoeveelheid zooi moet je dan altijd achter je aan zeulen zeg! Al ga je maar één nachtje uit logeren, binnen de kortste keren zit je auto tot het plafond gevuld met kinderwagens, luiers en dekentjes. Dat wordt lachen straks op weg naar Frankrijk!

Maar des te uitdagender gaat het dus worden om straks elk hoekje en gaatje van mijn auto vol te stoppen met spulletjes. Ik heb er nu al zin in. Sterker nog, elke avond bereid ik me voor door alvast de tune te spelen die straks het verschil gaat maken. Ik bereid me voor door de vaatwasser expres twee dagen niet in te ruimen, zodat ik daarna met mijn geniale inzicht ieder hoekje en gaatje van dit fantastische apparaat van een theelepel weet te voorzien. En dan maar genieten als ie rustig dichtklikt. Dat zijn van die fijne dingen in het leven!

En zonder Tetris zou ik daar een stuk minder van kunnen genieten. Dus lieve mensen, blijf altijd oefenen op je Tetris-skills en breng ze zo mogelijk over op je kinderen en de kinderen van je kinderen. Misschien is dat wel het allermooiste kado dat je ze als ouder kunt geven…