Wat gek zeg. Het valt me op dat ik altijd opmerkingen krijg als ik mijn baby Bas met twee verschillende sokjes aan op de crèche aflever. Het is serieus nog nooit voorgekomen dat iemand ernaar gekeken heeft en daarna gewoon iets anders ging doen. Kennelijk gaan twee verschillende sokken zo enorm tegen ons menselijk instinct in, dat we altijd een onbeheersbare drang voelen om er iets van moeten zeggen. Hoe komt dat toch?

Vermoedelijk is het allemaal weer terug te leiden tot onze primaire oerdriften. Mijn gevoel zegt dat ons innerlijke dier ons instinctief probeert te waarschuwen voor een potentieel gevaarlijke situatie. Twee verschillende sokken in onze geciviliseerde samenleving is namelijk uiting van deviant gedrag, en dus is het een teken dat je op je hoede moet zijn. Want denk nou zelf, als iemand het alleen al aandurft om twee verschillende sokken te dragen: waar is die waanzinnige dan nog meer toe in staat?!

En dus voelen wij de noodzaak om onze kudde te waarschuwen voor dit naderende gevaar op afwijkende sokken. Dat doen we door er een opmerking over te maken. “Goh, twee verschillende sokjes?” betekent dus eigenlijk: “Ik heb je wel door hoor, jij achterbaks vuile smiecht”. Het is allemaal net zoals hoe een meeuw begint te schreeuwen als er een mens op de groep afkomt, en persoonlijk kunnen wij die neiging net zo min onderdrukken als het sluiten van onze ogen tijdens het niezen. En dat vind ik nou eenmaal vet lollig.

Dat is dan ook precies de reden dat ik mijn baby vandaag weer met twee verschillende sokken op de crèche had achtergelaten. Pure chaos aldaar! 🙂

Edit: haha, en toen ik hem weer ophaalde was er dus serieus heel mysterieus een sokje verdwenen! Hij ging dus naar huis op leensokken, en inderdaad, je raad het al: dat waren twee precies dezelfde sokken. Het gevaar van de verschillende sokken is vakkundig uitgeschakeld!

En check deze: antislip babysokken, zodat ze niet uit de bocht vliegen?