Waarom maakt de school van mijn kind hem bang voor de Heilige Geest?

Christelijke scholen zijn niet mals. Voor een deel is het prima dat ze kinderen tussen de bedrijven door het een en ander proberen bij te brengen over naastenliefde en dat soort fratsen, maar rond de feestdagen vertellen ze dus ook altijd de vreemdste spookverhalen aan die tere zieltjes. En dat gaat natuurlijk niet zonder gevolgen.

Neem nou het verhaal van Pinksteren, dat de afgelopen dagen in geuren en kleuren aan die kindertjes is verteld. Zelf heb ik dat verhaal al nooit begrepen, laat staan dat die kinderen dat sprookje in een complete context kunnen begrijpen. Nog meer dan ik halen zij er gewoon wat fragmenten uit die indruk op hen maken, en die nemen ze mee naar huis. En naar bed, en daar beginnen de problemen…

“PAPA!! Ik kan niet slapen…”
“Waarom niet lieve Willem?”
“Ik ben bang voor de Heilige Geest”
“De wat!?”
“De Heilige Geest, ik ben bang dat die komt”
“Wat is dat dan?”
“Dat weet ik niet, maar ik ben gewoon heel bang papa.”
“…. o mijn god…”
“Wil je even onder mijn bed kijken?”

Dat soort taferelen dus. Voor zo’n kindje is die heilige geest waarschijnlijk een soort spook dat in het diepst van de nacht je lievelingsspeelgoed komt stelen en misschien zelfs wel in je hart gaat zitten. Naast god, want die zit daar ook al opgesloten en laat door het kloppen van je hart weten dat ie daar als de sodemieters wel eens een keertje uit wil.

Wat zijn dat allemaal voor fabels voor die kinderen zeg? Nogmaals, prima als je die kindjes wat bijbelverhalen wilt vertellen, maar ik vind het toch ook wel de verantwoordelijkheid van de school om daar dan wel de nodige disclaimers bij te geven. Want wie mag hem straks weer gaan troosten als ik hem straks moet vertellen dat God helemaal niet bestaat en dat wij die cadeautjes altijd gewoon voor hem hadden gekocht?

Precies, die lieve ouders thuis… En bedankt, school!

You May Also Like

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *