Mijn god! Nadat ik gisteren ein-de-lijk het prachtige spel Zelda op de Switch heb uitgespeeld, kan ik me eindelijk een beetje voorstellen welke opluchting zwangere vrouwen na 9 maanden moeten voelen. Wat een bevalling was dat zeg! Ik heb dat spel bijna 2 jaar in mijn Switch mogen dragen en moet zeggen dat ik dolblij ben dat ik hem nu eindelijk naast weg kan leggen en kan instoppen in mijn geheugen. Papa rust even uit.

En zo’n bevalling doe ik hopelijk niet snel nog een keer! Begrijp me niet verkeerd, het was een prachtige reis hoor, maar hij duurde gewoon veeeeeels te lang. En dat ligt vooral aan mij. Ik ben namelijk oud geworden en heb 2 kinderen (kleuter en baby), inclusief verplichtingen en allemaal gedoe. Dan gaat mijn gezinnetje het natuurlijk niet leuk vinden als ik een paar weken lang volle dagen op een paard door Hyrule ga lopen hakken. Althans, dat denk ik dan maar. Ik heb het niet durven uitproberen.

In plaats daarvan heb ik heel af en toe een paar avondjes gespeeld en dan doe je er dus jaren over. Het grote probleem daarvan is alleen dat dit spel zó mooi is, dat je hem wel echt uit wilt spelen om er eer aan te doen. Zeker nu ik voor mezelf besloten heb om veel meer mijn best te gaan doen om dingen af te maken. Dat is nou eenmaal niet makkelijk, en al helemaal niet in dit spel.

Zeker in het begin zie je regelmatig de rode letters “Game Over” in het scherm. Dat komt doordat je als een doetje begint en met 1 klap de pijp uit gaat. Daarna word je losgelaten in een prachtige wereld en moet je maar zien dat je aan het eind van de rit eindelijk die Ganon-knaap aan gort kunt meppen. Op een gegeven moment ben je wel sterk genoeg dat dat een eitje blijkt te zijn, maar de weg ernaartoe was nogmaals te lang. Veeeeeels te lang.

En zo ontzettend gaaf nou ook weer niet, als ik eerlijk ben. De fijne sfeer van een Zelda game zit er nog wel in hoor, maar ik ken delen waar ik meer verliefd op ben geweest. Misschien zelfs wel deze briljante remake van Links Awakening van laatst. Ik denk dat dat komt doordat ik toch net iets te veel vrijheid heb gekregen dan me lief is. Ik heb toch liever een iets lineairder verhaal dan dit, met meer dorpjes, kerkers en vooral: meer muziek!

Want dat klonk meestal toch wel saai hoor, juist terwijl Zelda altijd zulke prachtige muziekstukken heeft. Waarom was dat Nintendo?

Hoe dan ook: ik ben blij dat het erop zit. Blij dat ik de reis gemaakt heb, maar zeker ook dat ik aan mijn persoonlijke verplichting heb voldaan. Ik kan nu door met mijn nerderige game-leven en dat voelt als een opluchting. Mijn advies aan iedereen die dit leest en twijfelt of ie alsnog aan zelda moet beginnen:

doe het niet. Het is een prachtig spel, maar tenzij je ontzettend veel vrije tijd voor jezelf voor handen hebt is het eerder een last dan een lust om je hierin te verliezen. Het is mooi, maar alleen als je er 100% voor kan gaan.

Ik kon dat helaas niet… en kreeg ik geen waar voor mijn tijd. Dus om even in de categorie “Is het wat?” te blijven: hoe zat het met de Tijd-Kwaliteitverhouding? Voor mij persoonlijk een harde onvoldoende: een 4, met pijn in mijn hart. Het is Zelda onwaardig, maar toch had ik mijn tijd beter kunnen besteden.

Bijvoorbeeld door meer van dit soort Excelda’s te maken 😉

Op naar de volgende!

En mocht je het ondanks mijn advies toch willen ervaren, doe dat dan via deze weg:Thanks!