Precies om dezelfde reden waarom wij dat stiekem willen, maar wij hebben dan weer geleerd dat je dat niet moet doen. Die zelfbeheersing is er bij ons in geramd in de eerste jaren van ons leven, en bij kleine kindjes is dat nog niet gebeurd. Het gevolg is  dus dat mijn kleinste zoontje er wel mee wegkomt als ie alleen maar in zijn spaghetti knijpt, en ik niet. En dat vind ik niet eerlijk.

Sterker nog, ik ben wel zó jaloers dat ik sterk zit te overwegen om binnenkort gewoon een keer een pan spaghetti te maken en daar helemaal alleen eens goed in ga zitten knijpen. De hele avond lang. Maar ja, dat mag je dan weer tegen niemand zeggen omdat je dan gelijk voorgedragen wordt voor opname in een gesticht.

Lastig hoor, opgroeien. Daar wen je nooit aan.