Wauw, dit is toch best een bijzonder natuurfenomeen hoor. Zojuist bracht ik mijn jongste zoontje naar de crèche, en terwijl ik om mij heen keek zag ik overal huilende kinderen rondlopen, zover het oog kon zien. Het leek een beetje op die vreemde padden- of krabbentrekken, maar dan van huilende kindjes. Wat was de oorzaak van dit bijzondere natuurverschijnsel?

Nou, simpel: de scholen zijn weer begonnen. En als ik wat kinderen om mij heen citeer, valt op te maken dat de kinderen hier overwegend matig positief zijn over deze ontwikkeling:

“neeeeee, ik wil NIET!”
“bwaaaaaaaaahhhh”
“nee, ik wil niet naar school want dan moet ik gelijk naar die stomme BSO”
“huuuuuuuu”
“aaaaaaah”

Enzovoort. De stemming zat er hier bepaald niet in, en dan kan mijn jongste natuurlijk ook niet achterblijven. Geheel in stijl leverde ik hem huilend in op de crèche, om mij vervolgens weer een weg te banen door alle andere huilende kinderen op weg naar huis.

Poe, stel je voor zeg dat het er op je werk ook zo aan toe ging. Een huilende CEO na zijn vakantie… ik zie het wel voor me hoor 🙂