Wat is hier nou weer gebeurd? Ik zit hier dus gewoon lekker te werken, heerlijk in mijn notebookjes te coderen in Python, en nu heb ik drie keer met mijn ogen geknipperd en dan zit de werkdag er weer ineens op. Waar is zomaar al die tijd gebleven?

Wat is het toch wonderlijk hoe snel de tijd voorbij gaat als je je ergens lekker in vast kan bijten. Net zo wonderlijk als het eigenlijk is hoe langzaam de tijd gaat als je bijvoorbeeld de hele dag met een stel huilende kinderen zit opgescheept. Hoe mooi zou het leven toch zijn als dat andersom was?

Dat elke minuut die ik aan het programmeren ben wel een uur lijkt te duren, en dat een gare bui van mijn jongste binnen een piep en zijn scheet voorbij is gevlogen.

Maar ja, dat zou het leven natuurlijk veel te makkelijk maken… jammer hoor.