Waarom voelt het verkeerd om mijn vrouw mijn vriendin te noemen?

Inmiddels ben ik ruim anderhalf jaar getrouwd en nog steeds krijg ik het maar met moeite over mijn lippen. Het voelt gewoon verkeerd om mijn vriendin waar ik al jaren zo van hou opeens mijn vrouw te noemen. Waar komt dat knagende gevoel toch vandaan?

Ik weet het niet, maar ergens voelt het gewoon een beetje als een belediging om iemand je vrouw te noemen. Het is een soort bezittelijk voornaamwoord waarmee je al haar vrijheden lijkt in te perken. Niet bepaald geëmancipeerd al zeg ik het zelf. Daarbij vind ik het een beetje een stoffige benaming, alsof ze opeens een breiende muts is geworden die de hele dag thuis zit te wachten tot ik een keer het vlees kom snijden.

Tegelijkertijd is het ook weer vreemd om je vrouw hardnekkig je vriendin te blijven noemen. Vooral mannen hebben dan de neiging om een flauwe grap over een buitenechtelijke relatie te maken. “haha, wat zal je vrouw daar wel niet van denken?”. Welke opties blijven er dan nog over?

Ik kan natuurlijk gewoon haar voornaam gebruiken, maar dat werkt niet voor mensen die haar niet kennen. Als ik haar gewoon een gast noem zit het geslacht weer fout. En alle andere benamingen hebben ook weer een vreemde nasmaak (eega, partner, wederhelft, levensmaatje, rolmops of love, etcetera).

Nee, ik denk dat ik er dan toch maar voor kies om mijn vrouw gewoon mijn vriendin te blijven noemen. Dat voelt het minst vreemd en die slechte opmerkingen over vreemdgaan neem ik dan maar voor lief. Ik weet immers wel beter en zo laat ik mijn geliefde toeslagpartner in elk geval in haar waarde.

 

You May Also Like

1 Comment

  1. ben jij dan haar vriendje??

    emancipatie is haar je vrouw noemen…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *