Persoonlijk heb ik niet zo veel met musicals. Waarschijnlijk komt dat vooral doordat ik het nooit echt helemaal geloof wat ik zie. De mensen die daar op een podium staan doen volgens mij allemaal maar alsof, en als ze dan ook nog eens bij het minste of het geringste in zingen uitbarsten weet ik gewoon niet zo goed wat ik met de situatie aanmoet.

Tuurlijk, het is hartstikke knap hoor en ik doe het ze allemaal niet na, maar dat is in eerste instantie natuurlijk vooral omdat ik dat niemand wil aandoen. Stel je voor zeg: Wat een gast – the musical. Met Rein Onlein in de hoofdrol? Ik zou er veel geld voor over hebben om dat niet te hoeven zien.

Neemt niet weg dat ik die kleine beetjes die ik zie van musicals vaak wel een tikkie over de top theatraal vind. Waarom is dat toch? Niet om zo overtuigend mogelijk over te komen (als dat een goede manier was om te liegen zou Wie is de mol bijvoorbeeld wel heel erg makkelijk worden).

Sja, de enige verklaring is natuurlijk omdat veel mensen dat gewoon mooi vinden om naar te kijken. En als dat zo is, dan kan ik daar alleen maar volledig achter staan. Meer mensen blij is in alle gevallen immers beter dan minder mensen blij!

En daarom zing ik nu dan ook geen liedje. Voor jullie. Alsjeblieft!