Vrijwel alle producenten van shampoo, douchegel en tandpasta hebben de bizarre gewoonte om hele kleine korreltjes plastic in hun producten te stoppen. Deze microbeads slik je in, spuug je uit en vervoer je door het afvoerputje naar zee om daar de lekkere vermicelli te vormen van een steeds groter wordende hoeveelheid plastic soep. Dat is een slechte zaak, maar waarom doen die cosmeticaproducenten dat nu eigenlijk?

De echte reden zullen ze niet snel toegeven, maar we weten natuurlijk allemaal dat ze stiekem een schurfthekel hebben aan dolfijnen en andere schattige zeedieren. Op zich is dat ergens wel voor te stellen, want exotische zeedieren hebben door hun gebrek aan haar en lichamelijke verzorging natuurlijk helemaal geen marktwaarde voor deze cosmeticaproducenten. Sterker nog, ze moeten altijd maar rekening houden met het welzijn van dolfijntjes zonder dat ze er ook maar één cent aan verdienen. Daar willen ze vanaf.

Om uit deze ecologische wurggreep te ontsnappen hebben ze als collectief afgesproken om stiekem piepkleine korreltjes plastics hun kant op te sturen. Als ze dat allemaal structureel blijven doen is er over een jaar of 5 geen dolfijn meer te bekennen op deze aardkloot. Dan hoeven ze daar ook geen rekening meer mee te houden en kunnen ze weer lekker geld gaan verdienen over de kaalgeschoren ruggetjes van andere exotische diersoorten. Probleem opgelost zonder dat er een schuldige aangewezen kan worden. Slim toch?

Althans, dit is het vermoeden. Het zou natuurlijk ook goed kunnen dat dat plastic een geheim ingrediënt is om te voldoen aan de klantvraag. In die zin moeten we als consument toch ook vooral gewoon naar onszelf kijken. Zolang wij shampoo willen met vernieuwde ultra brilliance happy hair volume glory zal ons klimaat daar gewoon de prijs voor moeten betalen. Iemand moet het doen…

Deze vraag is ingediend door niemand minder dan filosoof en wereldverbeteraar Thijs van Tatkraft. Ga zo door Thijs, zet ons aan het denken!