Ons leven vliegt voorbij. De gemiddelde levensverwachting in Nederland is (nu nog) zo’n 81 jaar. Dat betekent dat je dus maar ongeveer met je ogen hoeft te knipperen en het zit er alweer op.
Dat gegeven maakt onze beperkte tijd feitelijk onze grootste vijand. Daar zouden we bang voor moeten zijn, ons voor willen verschuilen. Maar in plaats van dat we de tijd demoniseren, verheerlijken we haar en hangen we dit monster prominent in onze woonkamers. Is dat niet een heel raar iets om te doen?
Ikzelf wil echt niet continu weten hoe laat het is. Mocht het nodig zijn kijk ik op het klokje op mijn telefoon, maar daar blijft het verder bij. Je wilt er toch niet continu aan worden herinnerd dat je over een uur alweer naar bed moet? Dat je over 42 minuten die afspraak hebt? Dat je nog een uur met dat jenkende kind moet hupsen totdat hij eindelijk naar bed mag? Dat je bijna te laat bent voor X of Y? De tijd gaat vanzelf voorbij, dus laat hem lekker met rust.
Het is een beetje een cliché, maar leef gewoon in het nu. Of het nou 10 over half is of kwart voor zoveel, wanneer je ook kijkt: het is altijd nu.
Be there.
