Het is zover. Morgen mag deze vader voor het eerst weer aan het werk, nadat ik een maand geleden een nieuwe baby in ons huis heb mogen verwelkomen. En hoewel het natuurlijk ongelofelijk luxe is dat ik een maand lang volledig bij de baby kon zijn, voelt het ergens ook als niet meer dan logisch. Ik kan namelijk me echt niet voorstellen dat ik er niet zou zijn geweest. Dit mag je als ouder toch niet missen?

Onze samenleving denkt daar echter anders over. Traditioneel gezien moeten vaders zelfs na een paar karige dagen ouderschapsverlof gewoon weer aan de bak. Gelukkig is dat inmiddels wel iets beter geworden (5 dagen doorbetaald verlof in plaats van 2), maar nog altijd is dat in mijn ogen veel te weinig. Je kan het toch niet maken om je vrouw en kind zo snel al aan hun lot over te laten.

Tuurlijk, er is even wat kraamhulp, maar daarna is het echt niet opeens allemaal een makkie om te doen. Los van de lichamelijke last die je op de aangeslagen schouders van de vers bevallen vrouw legt, is het ook praktisch gewoon niet handig om alles alleen te moeten doen. Als je als vader mee kunt draaien loopt je hele huishouden een stuk relaxter, en dat lijkt me ook voor de baby een ontzettend gezonde zaak.

Wij hebben dit op de moeilijke manier geleerd, bij de geboorte van onze eerste zoon. Hij was best een huilbaby en vroeg daarom constant heel veel aandacht. Als ouder heb je daar dan continu je handen aan vol en als je dat in je eentje moet doen is dat eigenlijk haast niet te doen. Ik moest toen al snel weer werken, en als ik dan thuiskwam kreeg ik gelijk een huilende baby in mijn handen geduwd. Dat breekt je ook op hoor. En toen later de vrijdag mijn papadag werd, was dat eigenlijk de zwaarste dag van de week. Kan je je voorstellen dat je dat dan elke dag van de moeder vraagt?

In plaats daarvan doen we het bij ons tweede kind anders. Ik heb zoveel mogelijk extra vakantiedagen aangekocht en zorg daarmee dat we in elk geval totdat de nieuwe baby groot genoeg is voor de crèche, de taken zo goed en eerlijk als mogelijk verdelen. Het resultaat is een onwijs ontspannen kraammaand, waarin we elkaar als ouders kunnen ontzien en ons kindje in alle rust kan wennen aan de wereld. Daarna werk ik even een maand 50% parttime, en daarna 75% om zo weer langzaam naar het nieuwe oude werken te gaan. Het kost natuurlijk wel wat, maar daar krijg je ook wel een hoop waardevols voor terug.

Ik kan het in elk geval alle nieuwe vaders van harte aanbevelen: neem ook een sabbabycal! Het moet natuurlijk wel kunnen bij je werkgever, maar in principe zie je dit bijna 9 maanden van tevoren aankomen. Als je daar niet naartoe kunt plannen, heeft je werkgever de zaken in mijn ogen gewoon slecht gemanaged. In de tijd dat je vrij bent, bouw je een heel gezonde thuissituatie op, waar jij, je werkgever, je partner en je kind(eren) de rest van hun leven profijt van gaan hebben.

Gelukkig begint de samenleving/overheid dit ook langzaam in te zien. Als het goed is krijgen nieuwe vaders vanaf 2020 namelijk ook recht op 5 weken ouderschapsverlof tegen 70% van het loon. Daarmee lijkt gelukkig een goede stap genomen te worden in de inburgering van mijn vers uitgevonden sabbabycal. Zo zie je maar, dat ik toch altijd weer een visionair ben als het aankomt op gewoon een beetje normaal doen met z’n allen. Het is alleen jammer dat ik daar nu nog zoveel geld voor neer moet leggen, maar ja. Beter laat dan nooit!

Dus mensen: neem je gezin serieus. Neem de tijd en rust. Neem een sabbabycal.

Mede namens alle toekomstige foetussen: bedankt!